Psalmów 2

1 Przeczże się poganie buntują, a narody przemyślają próżne rzeczy?

Why this turmoil of nations, this futile plotting of peoples,

2 Schodzą się królowie ziemscy, a książęta radzą społem przeciwko Panu, i przeciw pomazańcowi jego, mówiąc:

with kings of the earth conspiring, and rulers consulting together, against the Lord and against his anointed,

3 Potargajmy związki ich, a odrzućmy od siebie powrozy ich.

to snap their bonds and fling their cords away?

4 Ale ten, który mieszka w niebie, śmieje się; Pan szydzi z nich.

He whose throne is in heaven laughs, the Lord mocks them.

5 Tedy będzie mówił do nich w popędliwości swojej, a w gniewie swoim przestraszy ich,

Then he speaks to them in his wrath, and in his hot anger confounds them.

6 Mówiąc: Jamci postanowił króla mojego nad Syonem, górą świętą moją.

‘This my king is installed by me, on Zion my holy mountain.’

7 Opowiem ten dekret: Pan rzekł do mnie: Syn mój jesteś ty, Jam ciebie dziś spłodził.

I will tell of the Lord’s decree. He said to me: ‘You are my son, this day I became your father.

8 Żądaj odemnie, a dam ci narody dziedzictwo twoje; a osiadłość twoję, granice ziemi.

Only ask, and I make you the heir of the nations, and lord of the world to its utmost bounds.

9 Potrzesz ich laską żelazną, a jako naczynie zduńskie pokruszysz ich.

You will break them with sceptre of iron, shatter them like pottery.’

10 Terazże tedy zrozumiejcie, królowie, nauczcie się sędziowie ziemi!

So now, you kings, be wise: be warned, you rulers of earth.

11 Służcie Panu w bojaźni, a rozradujcie się ze drżeniem.

Serve the Lord in awe, kiss his feet with trembling,

12 Pocałujcie syna, by się snać nie rozgniewał, i zginęlibyście w drodze, gdyby się najmniej zapaliła popędliwość jego. Błogosławieni wszyscy, którzy w nim ufają.

lest, angry, he hurl you to ruin; for soon will his fury blaze. Happy all who take refuge in him.