Rut 2
1 A Noemi miała powinowatego po mężu swym, człowieka możnego z domu Elimelechowego, którego zwano Booz.
Naomi sava Elimelek ih canawk thungah, hmuenmae hoiah angraeng, Boaz, tiah kawk ih kami maeto oh.
2 I rzekła Ruta Moabitka do Noemi: Pójdę proszę na pole, a niech zbieram kłosy za tym, przed którego oczyma łaskę znajdę; a ona rzekła: Idź, córko moja.
Moab tanuh Ruth mah Naomi khaeah, Lawk ah na caehsak loe, kai mikcuk naakrak ah kaom kami khaeah, tahmaih o ih cang to na khuihsak ah, tiah a naa. Naomi mah anih khaeah, Ka canu, caeh khae, tiah a naa.
3 Szła tedy, a przyszedłszy zbierała na polu za żeńcami; i trafiło się, że przyszła na dział pola Boozowego, który był z domu Elimelechowego.
To pongah anih loe caeh moe, cangaat kaminawk mah tahmaih o ih cang to akhuih; to naah anih loe Elimelek acaeng ah kaom, Boaz ih lawk ah caehhaih atue kahoih to a hnuk.
4 A wtem przyszedł Booz z Betlehem, i rzekł do żeńców: Pan z wami. A oni mu odpowiedzieli: Niechżeć Pan błogosławi.
Khenah, Boaz loe Bethlehem vangpui hoiah angzoh moe, cangaat kaminawk khaeah, Angraeng mah na oh thuih nasoe, tiah a naa. Nihcae mah anih khaeah, Angraeng mah tahamhoihaih paek nasoe, tiah a naa o.
5 Rzekł tedy Booz do sługi swego, który był przystawem nad żeńcami: Czyjaż to dzieweczka?
Boaz mah cangaat kami khawngkung khaeah, To ih nongpata loe naa ih kami maw? tiah a dueng.
6 I odpowiedział mu sługa on, który był przystawem nad żeńcami, i rzekł: Ta dzieweczka jest Moabitka, która przyszła z Noemi z ziemi Moabskiej.
Cangaat khawngkung mah, Anih loe Moab prae hoi Naomi mah angzoh haih ih Moab tanuh ni, tiah a naa.
7 I rzekła mi: Niech proszę zbieram i zgromadzam kłosy między snopami za żeńcami; a przyszedłszy bawi się tu od samego poranku aż dotąd, a bardzo mało w domu siedzi.
Nongpata mah cangaat kaminawk mah caeh o taak ih cangqui salak ih kanghmat cang to na khuisak ah, tiah a naa; to pongah anih loe caeh moe, akhawn bang hoi vaihi tue khoek to tok a sak, anih loe atue setta thung ni im ah anghak.
8 Tedy rzekł Booz do Rut: Słuchaj mię córko moja; nie chodź zbierać kłosów na insze pole i nie odchodź stąd, ale się tu trzymaj dziewek moich.
To naah Boaz mah Ruth khaeah, Ka canu, tahngai ah; cangqui akhuih hanah, kalah lawk ah caeh hmah; hae ahmuen hoiah caeh ving hmah; ka tamna nongpatanawk hoi nawnto hae ah om ah;
9 Pilnuj tego pola, na którem żąć będą, a chodź za nimi; bom rozkazał sługom moim, żeby się ciebie żaden nie tykał; a jeźli upragniesz, idź do naczynia, a napij się z tego, co czerpią słudzy moi.
nihcae mah aah ih ahmuen to khenh loe, nihcae hnukah bangah; nang sui o han ai ah thendoengnawk to lok ka paek boeh; tui anghaeh naah, thendoengnawk mah naek o hanah, laom pongah suek ih tui to nae ah, tiah a naa.
10 Tedy ona upadłszy na oblicze swoje, ukłoniwszy się aż do ziemi rzekła do niego: Skądżem znalazła łaskę w oczach twoich, iż mię znasz, gdyżem jest cudzoziemka?
To naah Ruth loe a mikhmai long ah akuep moe, anih khaeah, Tipongah prae kalah kami ah ka om kai hanah kho nang khan pae moe, hae tih khoek to ka nuiah poekhaih kahoih na tawnh loe? tiah a naa.
11 I odpowiedział Booz, a rzekł jej: Powiedziano mi zapewne wszystko, coś uczyniła świekrze twojej po śmierci męża twego, a jakoś opuściwszy ojca twego i matkę twoję, i ziemię, w którejś się urodziła, przyszła do ludu, któregoś nie znała przedtem.
Boaz mah anih khaeah, Na sava duek pacoengah, kawbangmaw nam ni na khetzawn moe, nam no nam pa hoi na prae to na caeh taak pacoengah, na panoek vai ai ih prae ah nang zoh, tito kai khaeah ang thuih o boeh.
12 Niechżeć odda Pan uczynek twój, i niech będzie zapłata twoja doskonała od Pana, Boga Izraelskiego, gdyżeś przyszła, abyś nadzieję miała pod skrzydłami jego.
Na sak ih hmuen pongah Angraeng mah tangqum na paek let tih; anih ih pakhraeh tlim ah abuep hanah nang zoh pongah, Israel Angraeng Sithaw mah kapop parai tangqum to na paek tih, tiah a naa.
13 A ona rzekła: Znalazłam łaskę w oczach twoich, panie mój, gdyżeś mię pocieszył, a mówiłeś do serca służebnicy twojej, chociam ja nie jest, jako jedna z służebnic twoich.
To naah Ruth mah, Ka angraeng, na mikcuk naakrak ah na omsak ah; kai loe na tamna nongpatanawk thung ih maeto angdoethaih ahmuen ah doeh ka om ai; toe na tamna khaeah monghaih lok nang thuih moe, tahmenhaih lok to nang thuih, tiah a naa.
14 I rzekł jej Booz: Gdy będzie czas jedzenia, przychodź tu, a jedz chleb, omoczywszy sztuczkę twoję w occie. I usiadła przy żeńcach, i podał jej prażma, które jadła aż do sytości, i jeszcze jej zbyło.
Buhcaakhaih atue phak naah, Boaz mah anih khaeah, Hae ah angzoh loe, misurtui kathaw thungah takaw to nup loe caa ah, tiah a naa. Ruth loe cangaat kaminawk hoi nawnto anghnut; Boaz mah paek ih takaw to anih mah caak, anih zok amhah pacoengah doeh, takaw to amtlai vop.
15 Potem wstała, aby zbierała; a Booz rozkazał sługom swoim mówiąc: Niech i między snopami zbiera, a nie brońcie jej tego.
Cang kanghmat akhuih han angthawk let naah, Boaz mah angmah ih kaminawk khaeah, Cangqui salak ih cang kanghmat to anih han akhuih o sak ah, anih to kawbang doeh naa o hmah.
16 Owszem umyślnie upuszczajcie jej z snopów, a zostawiajcie, aby zbierała, a nie fukajcie na nią.
Aah tangcae cangqui thoemto doeh anih hanah suem pae oh; anih mah akhui nasoe; anih to zoeh o hmah, tiah a naa.
17 A tak zbierała na onem polu aż do wieczora; i wymłóciła to, co zebrała, i miała jakoby z efę jęczmienia.
To pongah Ruth loe duembang khoek to cangqui to akhuih; akhuih ih cang to atit pacoengah, cang loe Ephah maeto phak duih.
18 A wziąwszy to, szła do miasta, i oglądała świekra jej to, co nazbierała; a wyjąwszy dała jej i to, co jej zostało, gdy się najadła.
Cang to a lak moe, vangpui thungah a phawh; akhuih ih cang to Noami khaeah patuek; Ruth mah zok kamhah ah caak pacoengah kamtlai takaw to tapawk moe, anih hanah a paek.
19 I rzekła do niej świekra jej: Kędyżeś dziś zbierała, a gdzieś robiła? niechajże ten, który na cię miał baczenie, błogosławionym będzie. I oznajmiła świekrze swej, u kogo robiła, mówiąc: Imię męża, u któregom dziś robiła, Booz.
Amni mah anih khaeah, Vaihni loe naa ah maw cangqui na khuih? Naa ah maw tok na sak? Nang han khokhan pae kami to tahamhoihaih om nasoe, tiah a naa. To pacoengah Ruth mah amni khaeah a toksakhaih lawk tawnkung kawng to thuih pae; vaihni ka toksakhaih lawk tawnkung ih ahmin loe, Boaz, tiah a naa.
20 Potem rzekła Noemi do synowy swojej: Niech będzie błogosławionym od Pana, który nie zawściągnął miłosierdzia swego od żywych i od umarłych. Nadto jeszcze rzekła Noemi: Ten mąż jest powinowatym naszym, i z pokrewnych naszych.
Naomi mah a langah khaeah, Kadueh kami hoi kahing kami nuiah boeng ai ah tahmenhaih tawnkung, Angraeng loe tahamhoihaih om nasoe, tiah a naa. Naomi mah anih khaeah, To kami loe aicae ih canawk cakawh ah oh moe, aicae hoi kanghnai canawk maeto ah oh, tiah a naa.
21 Rzekła jej też Rut Moabitka: Nadto mi jeszcze mówił on mąż: Trzymaj się czeladzi mojej, póki nie pożną wszystkiego zboża mego.
To naah Moab tanuh Ruth mah, To kami mah cangaat boih ai karoek to, ka toksah kaminawk hoi nawnto om poe ah, tiah ang naa, tiah a thuih pae.
22 Tedy rzekła Noemi do Ruty, synowy swej: Dobrze, córko moja, iż będziesz chodziła z dziewkami jego, żebyć kto przeciwnym nie był na polu innem.
Naomi mah a langah Ruth khaeah, Ka canu, anih ih tanglanawk hoi nawnto na caeh to nang han hoih; minawk kalah lawk ah na caeh nahaeloe raihaih na tong moeng tih, tiah a naa.
23 Przetoż się trzymała służebnic Boozowych, i zbierała kłosy, póki się nie skończyło żniwo jęczmienne, i żniwo pszeniczne. Potem mieszkała u świekry swojej.
To pongah Ruth loe cang hoi barli cang aat boih ai karoek to, Boaz ih tanglanawk taengah oh moe, cangqui to akhuih; anih loe amni khaeah oh poe.
