Przysłów 18
1 Samolub szuka tego, co mu się podoba, i wtrąca się w każdą sprawę.
Colui che si separa cerca le sue cupidità, E schernisce ogni legge e ragione.
2 Głupi nie ma upodobania w rozumie, lecz w tym, co serce mu objawia.
Lo stolto non si diletta nella prudenza, Ma in ciò che il cuor suo si manifesti.
3 Gdy przychodzi niegodziwy, przychodzi też pogarda, a z hańbą urąganie.
Quando viene un empio, viene anche lo sprezzo, E il vituperio con ignominia.
4 Słowa ust człowieka są jak głębokie wody, a źródło mądrości jak płynący potok.
Le parole della bocca dell'uomo eccellente sono acque profonde; La fonte di sapienza [è] un torrente che sgorga.
5 Niedobrze przez wzgląd na osobę niegodziwą krzywdzić sprawiedliwego w sądzie.
Egli non [è] bene d'aver riguardo alla qualità dell'empio, Per far torto al giusto nel giudicio.
6 Wargi głupiego wchodzą w spór, a jego usta wołają o razy.
Le labbra dello stolto entrano in contesa, E la sua bocca chiama le percosse.
7 Usta głupiego [są] jego zgubą, a jego wargi sidłem jego duszy.
La bocca dello stolto [è] la sua ruina, E le sue labbra [sono] il laccio dell'anima sua.
8 Słowa plotkarza są jak rany i przenikają do głębi wnętrzności.
Le parole di chi va bisbigliando paiono lusinghevoli; Ma scendono fin nell'interiora del ventre.
9 Kto jest niedbały w pracy, jest bratem marnotrawcy.
Chi si porta rimessamente nel suo lavoro, [È] fratello dell'uomo dissipatore.
10 Imię PANA [jest] potężną wieżą, sprawiedliwy ucieka do niej i jest bezpieczny.
Il Nome del Signore [è] una forte torre; Il giusto vi ricorrerà, e sarà in salvo in luogo elevato.
11 Zamożność bogacza [jest] jego warownym miastem i jak wysoki mur w jego wyobrażeniu.
I beni del ricco [son] la sua città di fortezza, E come un alto muro alla sua immaginazione.
12 Przed upadkiem serce człowieka jest wyniosłe, a chwałę poprzedza pokora.
Il cuor dell'uomo s'innalza avanti la ruina; Ma l'umiltà [va] davanti alla gloria.
13 Kto odpowiada, zanim wysłucha, [ujawnia] głupotę i [ściąga na] siebie hańbę.
Chi fa risposta prima che abbia udito, Ciò gli [è] pazzia e vituperio.
14 Duch człowieka zniesie jego chorobę, ale któż zniesie strapionego ducha?
Lo spirito dell'uomo sostiene l'infermità di esso; Ma chi solleverà lo spirito afflitto?
15 Serce rozumnego zdobywa wiedzę, a ucho mądrych szuka wiedzy.
Il cuor dell'[uomo] intendente acquista scienza; E l'orecchio de' savi cerca conoscimento.
16 Dar człowieka toruje mu drogę i prowadzi go przed wielkich.
Il presente dell'uomo gli fa far largo, E lo conduce davanti a' grandi.
17 Ten, który jest pierwszy w swojej sprawie, [zdaje się] sprawiedliwy, ale przychodzi jego bliźni i sprawdza go.
Chi [è] il primo a [piatir] la sua causa ha ragione; Ma il suo compagno vien [poi], ed esamina quello [ch'egli ha detto].
18 Los kładzie kres sporom i rozstrzyga między możnymi.
La sorte fa cessar le liti, E fa gli spartimenti fra i potenti.
19 Brat obrażony [trudniejszy do zdobycia] niż warowne miasto, a spory są jak rygle w zamku.
Il fratello offeso [è più inespugnabile] che una forte città; E le contese [tra fratelli son] come le sbarre di un palazzo.
20 Owocem swoich ust nasyci człowiek swoje wnętrze, nasyci się plonem swych warg.
Il ventre dell'uomo sarà saziato del frutto della sua bocca; Egli sarà saziato della rendita delle sue labbra.
21 Śmierć i życie są w mocy języka, a kto go miłuje, spożyje jego owoc.
Morte e vita [sono] in poter della lingua; E chi l'ama mangerà del frutto di essa.
22 Kto znalazł żonę, znalazł coś dobrego i dostąpił łaski od PANA.
Chi ha trovata moglie ha trovata una buona cosa, Ed ha ottenuto favor del Signore.
23 Ubogi prosi pokornie, ale bogaty odpowiada surowo.
Il povero parla supplichevolmente; Ma il ricco risponde duramente.
24 Człowiek, który ma przyjaciół, musi obchodzić się z nimi po przyjacielsku, a jest przyjaciel, który przylgnie bardziej niż brat.
Un uomo che ha degli amici deve portarsi da amico; E vi è tale amico, che è più congiunto che un fratello.
