Psalmów 147
1 Chwalcie PANA, bo dobrze [jest] śpiewać naszemu Bogu; jest [to] bowiem miłe i piękna jest chwała.
Praise ye Yah, For it is good, to make melody to our GOD, —For it is delightful, seemly is praise!
2 PAN buduje Jeruzalem [i] gromadzi rozproszonych Izraela.
Yahweh, is building Jerusalem, The outcasts of Israel, will he gather together.
3 On uzdrawia skruszonych w sercu i opatruje ich rany.
He is healing the broken in heart, —and binding up their hurts.
4 On liczy gwiazdy, nazywa każdą z nich po imieniu.
Counting the number of the stars, To all of them—names, he giveth.
5 Wielki [jest] nasz Pan i zasobny w moc; jego mądrość jest niezmierzona.
Great is our Lord, and of abounding strength, And, his knowledge, cannot be expressed.
6 PAN podnosi pokornych, [a] niegodziwych poniża aż do ziemi.
Yahweh, relieveth the humbled! casting the lawless down to the earth.
7 Śpiewajcie PANU z dziękczynieniem; śpiewajcie naszemu Bogu przy dźwiękach harfy;
Respond to Yahweh with thanksgiving, Make melody to our God with the lyre.
8 Który okrywa niebiosa obłokami [i] przygotowuje deszcz dla ziemi; który sprawia, że trawa rośnie na górach;
Who covereth the heavens with clouds, preparing rain for the earth, who causeth the mountains to sprout grass:
9 Który daje pokarm bydłu i młodym krukom wołającym [do niego].
Giving, to the beast, its food, to the young ravens, when they cry.
10 Nie lubuje się w mocy konia ani nie ma upodobania w goleniach mężczyzny.
Not in the strength of the horse, doth he delight, Not in the legs of a man, hath he pleasure:
11 PAN ma upodobanie w tych, którzy się go boją, którzy ufają jego miłosierdziu.
Yahweh, hath pleasure, in them who revere him, in them who wait for his lovingkindness.
12 Chwal PANA, Jeruzalem; chwal swego Boga, Syjonie.
Laud thou, O Jerusalem, Yahweh, Praise thy God, O Zion:
13 On bowiem umacnia zasuwy twoich bram i błogosławi synów twoich pośród ciebie.
For he hath strengthened the bars of thy gates, He hath blessed thy children in thy midst:
14 Zapewnia pokój w twoich granicach i syci cię najwyborniejszą pszenicą.
Who maketh thy boundaries to be peace, With the marrow of wheat, doth he satisfy thee:
15 On wysyła swój rozkaz na ziemię; szybko biegnie jego słowo.
Who sendeth his utterance to the earth, How swiftly, runneth his word!
16 On daje śnieg jak wełnę, rozsypuje szron jak popiół.
Who giveth snow like wool, Hoar-frost—like ashes, he scattereth:
17 Rzuca swój lód jak okruchy; któż ostoi się przed jego zimnem?
Casting forth his ice like crumbs, Before his cold, who can stand?
18 Posyła swoje słowo i [lody] topnieją; wionie swym wiatrem i wody spływają.
He sendeth forth his word and melteth them, He causeth his wind to blow, the waters, stream along:
19 Oznajmia swe słowo Jakubowi, swe prawa i sądy Izraelowi.
Declaring his word unto Jacob, His statutes and his regulations, unto Israel.
20 Nie uczynił tak żadnemu narodowi, nie poznali jego sądów. Alleluja.
He hath not dealt so with any nation, and, his regulations, he maketh not known to them. Praise ye Yah!
