Salmos 104

1 Bemdize, ó alma minha, ao Senhor: Senhor Deus meu, tu és magnificentissimo, estás vestido de gloria e de magestade.

Błogosław, moja duszo, PANA. PANIE, mój Boże, jesteś bardzo wielki; odziałeś się w chwałę i majestat.

2 Elle se cobre de luz como de um vestido, estende os céus como uma cortina.

Okryłeś się światłością jak szatą, rozciągnąłeś niebiosa jak zasłonę.

3 Põe nas aguas as vigas das suas camaras; faz das nuvens o seu carro, anda sobre as azas do vento.

Zbudowałeś na wodach swoje komnaty, czynisz obłoki swym rydwanem, chodzisz na skrzydłach wiatru.

4 Faz dos seus anjos espiritos, dos seus ministros um fogo abrazador.

Czynisz swoich aniołów duchami, swe sługi ogniem płonącym.

5 Lançou os fundamentos da terra, para que não vacille em tempo algum.

Założyłeś fundamenty ziemi, tak że się nigdy nie zachwieje.

6 Tu a cobres com o abysmo, como com um vestido: as aguas estavam sobre os montes.

Okryłeś ją głębią jak szatą, wody stanęły nad górami.

7 Á tua reprehensão fugiram: á voz do teu trovão se apressaram.

Na twoje zgromienie rozbiegły się, a na głos twego grzmotu szybko pouciekały.

8 Sobem aos montes, descem aos valles, até ao logar que para ellas fundaste.

Wzniosły się ponad góry, zniżyły się w doliny, na miejsce, które dla nich założyłeś.

9 Termo lhes pozeste, que não ultrapassarão, para que não tornem mais a cobrir a terra.

Wyznaczyłeś [im] granicę, aby jej nie przekroczyły ani nie powróciły, by okryć ziemię.

10 Tu, que fazes sair as fontes nos valles, as quaes correm entre os montes.

Wypuszczasz źródła po dolinach, [aby] płynęły między górami;

11 Dão de beber a todo o animal do campo; os jumentos montezes matam a sua sêde.

I napoiły wszystkie zwierzęta polne, dzikie osły gaszą [w nich] swoje pragnienie.

12 Junto d'ellas as aves do céu terão a sua habitação, cantando entre os ramos.

Przy nich mieszka ptactwo niebieskie i śpiewa pośród gałęzi.

13 Elle rega os montes desde as suas camaras: a terra se farta do fructo das suas obras.

Nawadniasz góry ze swoich komnat, owocami twoich dzieł syci się ziemia.

14 Faz crescer a herva para as bestas, e a verdura para o serviço do homem, para fazer sair da terra o pão,

Sprawiasz, że rośnie trawa dla bydła i zioła na użytek człowieka, żeby dobywał chleb z ziemi;

15 E o vinho que alegra o coração do homem, e o azeite que faz reluzir o seu rosto, e o pão que fortalece o coração do homem.

I wino, które rozwesela serce człowieka, i oliwę, od której rozjaśnia się twarz, i chleb, który krzepi serce ludzkie.

16 As arvores do Senhor fartam-se de seiva, os cedros do Libano que elle plantou,

Nasycone są drzewa PANA, cedry Libanu, które zasadził;

17 Onde as aves se aninham: emquanto á cegonha, a sua casa é nas faias.

Na których ptaki mają swe gniazda; jedliny, na których bocian [ma] swój dom.

18 Os altos montes são um refugio para as cabras montezes, e as rochas para os coelhos.

Wysokie góry są dla górskich kozłów, a skały [są] schronieniem dla królików.

19 Designou a lua para as estações: o sol conhece o seu occaso.

Uczynił księżyc, aby odmierzał czas; słońce zna swój zachód.

20 Ordenas a escuridão, e faz-se noite, na qual saem todos os animaes da selva.

Sprowadzasz ciemność i nastaje noc, w której wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.

21 Os leõesinhos bramam pela preza, e de Deus buscam o seu sustento.

Lwiątka ryczą za łupem i szukają swego pokarmu od Boga.

22 Nasce o sol e logo se acolhem, e se deitam nos seus covis.

Słońce wstaje, schodzą się razem i kładą się w swoich jamach.

23 Então sae o homem á sua obra e ao seu trabalho, até á tarde.

[Wtedy] wychodzi człowiek do swojej roboty i do swojej pracy aż do wieczora.

24 Ó Senhor, quão variadas são as tuas obras! todas as coisas fizeste com sabedoria; cheia está a terra das tuas riquezas.

O, jak liczne są twoje dzieła, PANIE! Wszystkie je uczyniłeś mądrze, ziemia jest pełna twego bogactwa.

25 Assim é este mar grande e muito espaçoso, onde ha reptis sem numero, animaes pequenos e grandes.

Oto morze wielkie i szerokie, w nim niezliczone istoty pełzające, zwierzęta małe i wielkie.

26 Ali andam os navios; e o leviathan que formaste para n'elle folgar.

Po nim pływają okręty i Lewiatan, którego stworzyłeś, aby w nim igrał.

27 Todos esperam de ti, que lhes dês o seu sustento em tempo opportuno.

Wszystko to czeka na ciebie, abyś dał im pokarm we właściwym czasie.

28 Dando-lh'o tu, elles o recolhem; abres a tua mão, e se enchem de bens.

[Gdy] dajesz im, zbierają; gdy otwierasz swą rękę, sycą się dobrami.

29 Escondes o teu rosto, e ficam perturbados: se lhes tiras o folego, morrem, e voltam para o seu pó.

[Lecz gdy] ukrywasz swe oblicze, trwożą się; gdy odbierasz im ducha, giną i obracają się w proch.

30 Envias o teu Espirito, e são creados, e assim renovas a face da terra.

[Gdy] wysyłasz twego ducha, zostają stworzone i odnawiasz oblicze ziemi.

31 A gloria do Senhor durará para sempre: o Senhor se alegrará nas suas obras.

Niech chwała PANA trwa na wieki, niech się raduje PAN swymi dziełami.

32 Olhando elle para a terra, ella treme; tocando nos montes, logo fumegam.

Patrzy na ziemię, a ona drży, dotyka gór, a dymią.

33 Cantarei ao Senhor emquanto eu viver; cantarei louvores ao meu Deus, emquanto eu tiver existencia.

Będę śpiewał PANU, póki żyję; będę śpiewał memu Bogu, póki istnieję.

34 A minha meditação ácerca d'elle será suave: eu me alegrarei no Senhor.

Moje rozmyślanie o nim wdzięczne będzie, rozraduję się w PANU.

35 Desçam da terra os peccadores, e os impios não sejam mais. Bemdize, ó alma minha, ao Senhor. Louvae ao Senhor.

Niech zostaną wytraceni z ziemi grzesznicy i niech nie będzie już niegodziwych! Błogosław, moja duszo, PANA. Alleluja.