Плынӂериле 5
1 Аду-Ць аминте, Доамне, де че ни с-а ынтымплат! Уйтэ-Те ши вези-не окара!
Rememoru, ho Eternulo, kio fariĝis al ni; Rigardu kaj vidu nian malhonoron!
2 Моштениря ноастрэ а трекут ла ниште стрэинь, каселе ноастре, ла чей дин алте цэрь!
Nia heredaĵo transiris al fremduloj, Niaj domoj al aligentuloj.
3 Ам рэмас орфань, фэрэ татэ; мамеле ноастре сунт ка ниште вэдуве.
Ni fariĝis orfoj senpatraj, Niaj patrinoj estas kiel vidvinoj.
4 Апа ноастрэ о бем пе бань, ши лемнеле ноастре требуе сэ ле плэтим.
Nian akvon ni trinkas pro mono; Nian lignon ni ricevas nur pro pago.
5 Пригониторий не урмэреск ку ындыржире ши, кынд обосим, ну не дау одихнэ.
Oni pelas nin je nia kolo; Ni laciĝis, sed oni ne permesas al ni ripozi.
6 Ам ынтинс мына спре Еӂипт, спре Асирия, ка сэ не сэтурэм де пыне.
Al Egiptujo ni etendis la manon, Al Asirio, por satiĝi per pano.
7 Пэринций ноштри, каре ау пэкэтуит, ну май сунт, яр ной ле пуртэм пэкателе.
Niaj patroj pekis, sed ili jam ne ekzistas; Kaj ni devas suferi pro iliaj malbonagoj.
8 Робий не стэпынеск, ши нимень ну не избэвеште дин мыниле лор.
Sklavoj regas super ni; Kaj neniu liberigas nin el iliaj manoj.
9 Не кэутэм пыня ку примеждия веций ноастре, кэч не аменинцэ сабия ын пустиу.
Kun danĝero por nia vivo ni akiras nian panon, Pro la glavo en la dezerto.
10 Не арде пеля ка ун куптор де фригуриле фоамей.
Nia haŭto varmegiĝis kiel forno, Por la kruela malsato.
11 Ау нечинстит пе фемей ын Сион, пе фечоаре ын четэциле луй Иуда.
La virinojn en Cion ili senhonorigis, La virgulinojn en la urboj de Judujo.
12 Май-марий ноштри ау фост спынзураць де мыниле лор. Бэтрынилор ну ле-ау дат ничо чинсте.
La princoj estas pendigitaj je siaj manoj; La maljunulojn oni ne respektis.
13 Тинерий ау фост пушь сэ рышняскэ ши копиий кэдяу суб повериле де лемн.
La junuloj devas porti muelŝtonojn; La knaboj falas sub la lignoŝarĝoj.
14 Бэтрыний ну се май дук ла поартэ ши тинерий ау ынчетат сэ май кынте.
La maljunuloj jam ne sidas ĉe la pordegoj, La junuloj jam ne kantas.
15 С-а дус букурия дин инимиле ноастре ши жаля а луат локул жокурилор ноастре.
Malaperis la gajeco de nia koro; Niaj dancrondoj aliformiĝis en funebron.
16 А кэзут кунуна де пе капул ностру! Вай де ной, кэч ам пэкэтуит!
Defalis la krono de nia kapo; Ho ve al ni, ke ni pekis!
17 Дакэ не доаре инима, дакэ ни с-ау ынтунекат окий,
Pro tio senfortiĝis nia koro, Pro tio senlumiĝis niaj okuloj:
18 есте дин причинэ кэ мунтеле Сионулуй есте пустиит, дин причинэ кэ се плимбэ шакалий прин ел.
Pro la monto Cion, ke ĝi fariĝis dezerta, Ke vulpoj vagas sur ĝi.
19 Дар Ту, Доамне, ымпэрэцешть пе вечие; скаунул Тэу де домние дэйнуеште дин ням ын ням!
Sed Vi, ho Eternulo, kiu restas eterne Kaj kies trono staras de generacio al generacio,
20 Пентру че сэ не уйць пе вечие ши сэ не пэрэсешть пентру мултэ време?
Kial Vi forgesis nin kvazaŭ por eterne, Forlasis nin por longa tempo?
21 Ынтоарче-не ла Тине, Доамне, ши не вом ынтоарче! Дэ-не ярэшь зиле ка челе де одиниоарэ!
Reirigu nin, ho Eternulo, al Vi, ke ni revenu; Renovigu niajn tagojn kiel en la tempo antaŭa.
22 Сэ не фи лепэдат Ту де тот оаре ши сэ Те фи мыният Ту пе ной песте мэсурэ де мулт?
Ĉar ĉu Vi nin tute forpuŝis? Vi tre forte ekkoleris kontraŭ ni.
