Иов 29

1 И продолжал Иов возвышенную речь свою и сказал:

౧యోబు మళ్లీ మాట్లాడడం మొదలు పెట్టి ఇలా అన్నాడు.

2 о, если бы я был, как в прежние месяцы, как в те дни, когда Бог хранил меня,

౨గతంలో ఉన్నట్టే నేను ఉంటే ఎంత బాగుంటుంది! దేవుడు నన్ను కాపాడిన రోజుల్లో ఉన్నట్టు ఉంటే ఎంత మేలు!

3 когда светильник Его светил над головою моею, и я при свете Его ходил среди тьмы;

౩అప్పుడు ఆయన దీపం నా తలపై ప్రకాశించింది. ఆయన కాంతి వల్ల నేను చీకటిలో తిరగగలిగాను.

4 как был я во дни молодости моей, когда милость Божия была над шатром моим,

౪నా పండు ముసలి దినాల్లోనూ దేవుని స్నేహం నా గుడారంపై ఉండే రోజుల్లోనూ నేను ఉంటే ఎంత బాగుండేది!

5 когда еще Вседержитель был со мною, и дети мои вокруг меня,

౫సర్వశక్తుడు ఇంకా నాకు తోడై ఉన్నప్పుడు నా పిల్లలు నా చుట్టూ ఉండే వారు.

6 когда пути мои обливались молоком, и скала источала для меня ручьи елея!

౬నా దారి అంతా వెన్న లాగా ఉండేది. బండ నుండి నా కోసం నూనె ప్రవాహంగా పారింది.

7 когда я выходил к воротам города и на площади ставил седалище свое, -

౭పట్టణ ద్వారానికి నేను వెళ్లినప్పుడు రాజవీధిలో నా పీఠంపై కూర్చున్నప్పుడు,

8 юноши, увидев меня, прятались, а старцы вставали и стояли;

౮యువకులు నన్ను చూసి దూరం జరిగారు. ముసలివారు లేచి నిలబడ్డారు.

9 князья удерживались от речи и персты полагали на уста свои;

౯అధికారులు మాటలు మాని నోటి మీద చెయ్యి ఉంచుకున్నారు.

10 голос знатных умолкал, и язык их прилипал к гортани их.

౧౦ప్రధానులు మాటలాడక ఊరుకున్నారు. వారి నాలుక వారి అంగిలికి అంటుకుపోయింది.

11 Ухо, слышавшее меня, ублажало меня; око видевшее восхваляло меня,

౧౧నా సంగతి విన్న ప్రతివాడూ నన్ను అదృష్టవంతుడిగా ఎంచాడు. నేను కంటబడిన ప్రతివాడూ నన్ను గూర్చి సాక్ష్యమిచ్చాడు.

12 потому что я спасал страдальца вопиющего и сироту беспомощного.

౧౨ఎందుకంటే మొర్ర పెట్టిన దీనులను, తండ్రి లేని వారిని, సహాయం లేని వారిని నేను విడిపించాను.

13 Благословение погибавшего приходило на меня, и сердцу вдовы доставлял я радость.

౧౩నశించిపోవడానికి సిద్ధంగా ఉన్నవారి దీవెన నా మీదికి వచ్చింది. వితంతువుల హృదయాన్ని సంతోషపెట్టాను.

14 Я облекался в правду, и суд мой одевал меня, как мантия и увясло.

౧౪నేను నీతిని వస్త్రంగా ధరించుకున్నాను గనక అది నన్ను ధరించింది. నా న్యాయవర్తన నాకు వస్త్రం, పాగా అయింది.

15 Я был глазами слепому и ногами хромому;

౧౫గుడ్డి వారికి నేను కన్నులయ్యాను. కుంటివారికి పాదాలు అయ్యాను.

16 отцом был я для нищих и тяжбу, которой я не знал, разбирал внимательно.

౧౬దరిద్రులకు తండ్రిగా ఉన్నాను. నేను ఎరగనివారి వ్యాజ్యం సైతం నేను శ్రద్ధగా విచారించాను.

17 Сокрушал я беззаконному челюсти и из зубов его исторгал похищенное.

౧౭దుర్మార్గుల దవడ పళ్ళు ఊడగొట్టాను. వారి పళ్లలో నుండి దోపుడు సొమ్మును లాగివేశాను.

18 И говорил я: в гнезде моем скончаюсь, и дни мои будут многи, как песок;

౧౮అప్పుడు నేను ఇలా అనుకున్నాను. నా గూటి దగ్గరనే నేను కన్ను మూస్తాను. ఇసుక రేణువుల్లాగా నేను దీర్ఘాయువు గలవాడినౌతాను.

19 корень мой открыт для воды, и роса ночует на ветвях моих;

౧౯నా వేళ్ల చుట్టూ నీళ్లు వ్యాపిస్తాయి. నా కొమ్మల మీద మంచు నిలుస్తుంది.

20 слава моя не стареет, лук мой крепок в руке моей.

౨౦నాకు ఎడతెగని ఘనత కలుగుతుంది. నా చేతిలో నా విల్లు ఎప్పటికీ బలంగా ఉంటుంది.

21 Внимали мне и ожидали, и безмолвствовали при совете моем.

౨౧మనుషులు శ్రద్ధగా వింటూ నా కోసం కాచుకుని ఉన్నారు. నా ఆలోచన వినాలని మౌనంగా ఉన్నారు.

22 После слов моих уже не рассуждали; речь моя капала на них.

౨౨నేను మాటలాడిన తరువాత వారు మారు మాట పలకలేదు. ధారలుగా నా మాటలు వారి మీద పడ్డాయి.

23 Ждали меня, как дождя, и, как дождю позднему, открывали уста свои.

౨౩వర్షం కోసం కనిపెట్టినట్టు వారు నా కోసం కనిపెట్టుకున్నారు. కడవరి వాన కోసమన్నట్టు వారు వెడల్పుగా నోరు తెరుచుకున్నారు.

24 Бывало, улыбнусь им - они не верят; и света лица моего они не помрачали.

౨౪వారు ఉహించని సమయంలో వారిని చూసి చిరునవ్వు నవ్వాను. నా ముఖ కాంతిని వారు తోసిపుచ్చలేదు.

25 Я назначал пути им и сидел во главе и жил как царь в кругу воинов, как утешитель плачущих.

౨౫నేను వారికి పెద్దనై కూర్చుని వారికి మార్గాలను ఏర్పరచాను. తన సైన్యం దగ్గర రాజులాగా ఉన్నాను. దుఃఖించే వారిని ఓదార్చే వాడి వలే ఉన్నాను.