philomonaH 1

1 khrISTasya yIzo rbandidAsaH paulastIthiyanAmA bhrAtA ca priyaM sahakAriNaM philImonaM

Paulus, Kristi Jesu fange, og broderen Timoteus til Filemon, vår kjære ven og medarbeidar,

2 priyAm AppiyAM sahasenAm ArkhippaM philImonasya gRhe sthitAM samitiJca prati patraM likhataH|

og til Apfia, vår syster, og til Arkippus, vår medstridsmann, og til kyrkjelyden i ditt hus:

3 asmAkaM tAta IzvaraH prabhu ryIzukhrISTazca yuSmAn prati zAntim anugrahaJca kriyAstAM|

Nåde vere med dykk og fred frå Gud, vår Fader, og Herren Jesus Kristus!

4 prabhuM yIzuM prati sarvvAn pavitralokAn prati ca tava premavizvAsayo rvRttAntaM nizamyAhaM

Eg takkar alltid min Gud, når eg kjem deg i hug i bønerne mine,

5 prArthanAsamaye tava nAmoccArayan nirantaraM mamezvaraM dhanyaM vadAmi|

då eg høyrer um din kjærleik og den tru som du hev til Herren Jesus og til alle dei heilage,

6 asmAsu yadyat saujanyaM vidyate tat sarvvaM khrISTaM yIzuM yat prati bhavatIti jJAnAya tava vizvAsamUlikA dAnazIlatA yat saphalA bhavet tadaham icchAmi|

at deira samfund med deg i trui må verta verksamt for Kristus i kjennskapen til alt det gode som er i dykk.

7 he bhrAtaH, tvayA pavitralokAnAM prANa ApyAyitA abhavan etasmAt tava premnAsmAkaM mahAn AnandaH sAntvanA ca jAtaH|

For eg fekk stor gleda og trøyst ved din kjærleik, av di dei heilage er hugga i hjarta ved deg, bror!

8 tvayA yat karttavyaM tat tvAm AjJApayituM yadyapyahaM khrISTenAtIvotsuko bhaveyaM tathApi vRddha

Difor, endå eg hev stort frimod i Kristus til å påleggja deg det som sømelegt er,

9 idAnIM yIzukhrISTasya bandidAsazcaivambhUto yaH paulaH so'haM tvAM vinetuM varaM manye|

so bed eg då heller for kjærleiken skuld. Slik som eg er, den gamle Paulus, men no og Kristi Jesu fange,

10 ataH zRGkhalabaddho'haM yamajanayaM taM madIyatanayam onISimam adhi tvAM vinaye|

bed eg deg for son min, som eg hev avla i mine lekkjor, Onesimus,

11 sa pUrvvaM tavAnupakAraka AsIt kintvidAnIM tava mama copakArI bhavati|

som fyrr var unyttug for deg, men no er nyttug for deg og for meg, han som eg sender attende til deg.

12 tamevAhaM tava samIpaM preSayAmi, ato madIyaprANasvarUpaH sa tvayAnugRhyatAM|

Tak du imot honom, det er mitt eiga hjarta!

13 susaMvAdasya kRte zRGkhalabaddho'haM paricArakamiva taM svasannidhau varttayitum aicchaM|

Eg hadde hug til å få hava honom hjå meg, so han i din stad kunde tena meg i mine lekkjor for evangeliet,

14 kintu tava saujanyaM yad balena na bhUtvA svecchAyAH phalaM bhavet tadarthaM tava sammatiM vinA kimapi karttavyaM nAmanye|

men utan ditt samtykkje vilde eg ingen ting gjera, so din godleik ikkje skulde vera liksom av tvang, men av fri vilje.

15 ko jAnAti kSaNakAlArthaM tvattastasya vicchedo'bhavad etasyAyam abhiprAyo yat tvam anantakAlArthaM taM lapsyase (aiōnios g166)

For kann henda han difor vart skild frå deg for ei stund, at du kunde få honom att til æveleg eiga, (aiōnios g166)

16 puna rdAsamiva lapsyase tannahi kintu dAsAt zreSThaM mama priyaM tava ca zArIrikasambandhAt prabhusambandhAcca tato'dhikaM priyaM bhrAtaramiva|

ikkje lenger som træl, men meir enn ein træl, som ein kjær bror, serleg for meg, men kor mykje meir for deg, både i kjøtet og i Herren!

17 ato heto ryadi mAM sahabhAginaM jAnAsi tarhi mAmiva tamanugRhANa|

So sant du då held meg for din medbror, so tak imot honom som meg sjølv!

18 tena yadi tava kimapyaparAddhaM tubhyaM kimapi dhAryyate vA tarhi tat mameti viditvA gaNaya|

Og hev han gjort deg nokon urett, eller er han deg noko skuldig, so før det på mi rekning.

19 ahaM tat parizotsyAmi, etat paulo'haM svahastena likhAmi, yatastvaM svaprANAn api mahyaM dhArayasi tad vaktuM necchAmi|

Eg, Paulus, skriv med mi eigi hand: Eg skal betala det - at eg ikkje skal segja deg, at du skyldar meg endå deg sjølv.

20 bho bhrAtaH, prabhoH kRte mama vAJchAM pUraya khrISTasya kRte mama prANAn ApyAyaya|

Ja, bror, lat meg då hava gagn av deg i Herren, hugga mitt hjarta i Kristus!

21 tavAjJAgrAhitve vizvasya mayA etat likhyate mayA yaducyate tato'dhikaM tvayA kAriSyata iti jAnAmi|

I tiltru til din lydnad skriv eg dette til deg, eg er viss på at du vil gjera endå meir enn eg segjer.

22 tatkaraNasamaye madarthamapi vAsagRhaM tvayA sajjIkriyatAM yato yuSmAkaM prArthanAnAM phalarUpo vara ivAhaM yuSmabhyaM dAyiSye mameti pratyAzA jAyate|

Stell so og til herbyrge åt meg; for eg vonar at eg ved dykkar bøner skal verta dykk gjeven.

23 khrISTasya yIzAH kRte mayA saha bandiripAphrA

Epafras, min medfange i Kristus Jesus, helsar deg;

24 mama sahakAriNo mArka AriSTArkho dImA lUkazca tvAM namaskAraM vedayanti|

like eins Markus, Aristarkus, Demas, Lukas, mine medarbeidarar.

25 asmAkaM prabho ryIzukhrISTasyAnugraho yuSmAkam AtmanA saha bhUyAt| Amen|

Vår Herre Jesu Kristi nåde vere med dykkar ånd!