2 തീമഥിയഃ 4
1 ഈശ്വരസ്യ ഗോചരേ യശ്ച യീശുഃ ഖ്രീഷ്ടഃ സ്വീയാഗമനകാലേ സ്വരാജത്വേന ജീവതാം മൃതാനാഞ്ച ലോകാനാം വിചാരം കരിഷ്യതി തസ്യ ഗോചരേ ഽഹം ത്വാമ് ഇദം ദൃഢമ് ആജ്ഞാപയാമി|
Ich beschwöre dich nun vor Gott und Jesus Christus, Der da richten wird die Lebendigen und die Toten bei Seiner Erscheinung und in Seinem Reiche:
2 ത്വം വാക്യം ഘോഷയ കാലേഽകാലേ ചോത്സുകോ ഭവ പൂർണയാ സഹിഷ്ണുതയാ ശിക്ഷയാ ച ലോകാൻ പ്രബോധയ ഭർത്സയ വിനയസ്വ ച|
Predige das Wort, halte damit an zur gelegenen oder ungelegenen Zeit, rüge, warne, ermahne mit aller Langmut und Lehre.
3 യത ഏതാദൃശഃ സമയ ആയാതി യസ്മിൻ ലോകാ യഥാർഥമ് ഉപദേശമ് അസഹ്യമാനാഃ കർണകണ്ഡൂയനവിശിഷ്ടാ ഭൂത്വാ നിജാഭിലാഷാത് ശിക്ഷകാൻ സംഗ്രഹീഷ്യന്തി
Denn es wird eine Zeit kommen, wo sie die gesunde Lehre nicht ertragen, sondern nach eigenen Gelüsten sich mit Lehrern umgeben werden, die ihre Ohren kitzeln,
4 സത്യമതാച്ച ശ്രോത്രാണി നിവർത്ത്യ വിപഥഗാമിനോ ഭൂത്വോപാഖ്യാനേഷു പ്രവർത്തിഷ്യന്തേ;
Und werden die Ohren von der Wahrheit abwenden und sich Märchen zuwenden.
5 കിന്തു ത്വം സർവ്വവിഷയേ പ്രബുദ്ധോ ഭവ ദുഃഖഭോഗം സ്വീകുരു സുസംവാദപ്രചാരകസ്യ കർമ്മ സാധയ നിജപരിചര്യ്യാം പൂർണത്വേന കുരു ച|
Du aber bleibe nüchtern in allem, ertrage Beschwerde, verrichte das Werk eines Evangelisten und tue, was deines Amtes ist.
6 മമ പ്രാണാനാമ് ഉത്സർഗോ ഭവതി മമ പ്രസ്ഥാനകാലശ്ചോപാതിഷ്ഠത്|
Denn schon werde ich geopfert und die Stunde meines Hinscheidens naht.
7 അഹമ് ഉത്തമയുദ്ധം കൃതവാൻ ഗന്തവ്യമാർഗസ്യാന്തം യാവദ് ധാവിതവാൻ വിശ്വാസഞ്ച രക്ഷിതവാൻ|
Ich habe einen guten Kampf gekämpft, ich habe den Lauf vollendet, ich habe den Glauben bewahrt.
8 ശേഷം പുണ്യമുകുടം മദർഥം രക്ഷിതം വിദ്യതേ തച്ച തസ്മിൻ മഹാദിനേ യഥാർഥവിചാരകേണ പ്രഭുനാ മഹ്യം ദായിഷ്യതേ കേവലം മഹ്യമ് ഇതി നഹി കിന്തു യാവന്തോ ലോകാസ്തസ്യാഗമനമ് ആകാങ്ക്ഷന്തേ തേഭ്യഃ സർവ്വേഭ്യോ ഽപി ദായിഷ്യതേ|
Schon liegt für mich bereit die Krone der Gerechtigkeit, die mir an jenem Tage der Herr, Der gerechte Richter, geben wird, aber nicht allein mir, sondern allen, die Seine Erscheinung lieb haben.
9 ത്വം ത്വരയാ മത്സമീപമ് ആഗന്തും യതസ്വ,
Beeile dich, daß du bald zu mir kommst.
10 യതോ ദീമാ ഐഹികസംസാരമ് ഈഹമാനോ മാം പരിത്യജ്യ ഥിഷലനീകീം ഗതവാൻ തഥാ ക്രീഷ്കി ർഗാലാതിയാം ഗതവാൻ തീതശ്ച ദാൽമാതിയാം ഗതവാൻ| (aiōn g165)
Denn Demas hat mich verlassen und diese Welt lieb gewonnen, und ist gezogen nach Thessalonich, Crescens nach Galatien, Titus nach Dalmatien. (aiōn g165)
11 കേവലോ ലൂകോ മയാ സാർദ്ധം വിദ്യതേ| ത്വം മാർകം സങ്ഗിനം കൃത്വാഗച്ഛ യതഃ സ പരിചര്യ്യയാ മമോപകാരീ ഭവിഷ്യതി,
Lukas ist allein bei mir, Markus nimm zu dir, und bringe ihn mit dir, er ist mir nützlich zum Dienst.
12 തുഖികഞ്ചാഹമ് ഇഫിഷനഗരം പ്രേഷിതവാൻ|
Tychikus habe ich nach Ephesus gesandt.
13 യദ് ആച്ഛാദനവസ്ത്രം ത്രോയാനഗരേ കാർപസ്യ സന്നിധൗ മയാ നിക്ഷിപ്തം ത്വമാഗമനസമയേ തത് പുസ്തകാനി ച വിശേഷതശ്ചർമ്മഗ്രന്ഥാൻ ആനയ|
Den Mantel, den ich bei Karpus in Troas gelassen, bringe mit, wenn du kommst, auch die Bücher, sonderlich aber die Pergamentrollen.
14 കാംസ്യകാരഃ സികന്ദരോ മമ ബഹ്വനിഷ്ടം കൃതവാൻ പ്രഭുസ്തസ്യ കർമ്മണാം സമുചിതഫലം ദദാതു|
Alexander, der Schmied, hat mir viel Böses erwiesen; der Herr vergelte ihm nach seinen Werken!
15 ത്വമപി തസ്മാത് സാവധാനാസ്തിഷ്ഠ യതഃ സോഽസ്മാകം വാക്യാനാമ് അതീവ വിപക്ഷോ ജാതഃ|
Auch du hüte dich vor ihm; denn er ist unseren Worten sehr entgegengetreten.
16 മമ പ്രഥമപ്രത്യുത്തരസമയേ കോഽപി മമ സഹായോ നാഭവത് സർവ്വേ മാം പര്യ്യത്യജൻ താൻ പ്രതി തസ്യ ദോഷസ്യ ഗണനാ ന ഭൂയാത്;
In meiner ersten Verantwortung stand mir niemand zur Seite; alle verließen mich möge es ihnen nicht angerechnet werden!
17 കിന്തു പ്രഭു ർമമ സഹായോ ഽഭവത് യഥാ ച മയാ ഘോഷണാ സാധ്യേത ഭിന്നജാതീയാശ്ച സർവ്വേ സുസംവാദം ശൃണുയുസ്തഥാ മഹ്യം ശക്തിമ് അദദാത് തതോ ഽഹം സിംഹസ്യ മുഖാദ് ഉദ്ധൃതഃ|
Der Herr aber stand mir bei und schenkte mir Kraft, auf daß durch mich die Predigt bestätigt würde und alle Heiden sie hörten, und ich bin aus des Löwen Rachen erlöst.
18 അപരം സർവ്വസ്മാദ് ദുഷ്കർമ്മതഃ പ്രഭു ർമാമ് ഉദ്ധരിഷ്യതി നിജസ്വർഗീയരാജ്യം നേതും മാം താരയിഷ്യതി ച| തസ്യ ധന്യവാദഃ സദാകാലം ഭൂയാത്| ആമേൻ| (aiōn g165)
Und der Herr wird mich erlösen von allem Übel und mich retten in Sein Himmelreich. Ihm sei Ehre von Ewigkeit zu Ewigkeit! Amen. (aiōn g165)
19 ത്വം പ്രിഷ്കാമ് ആക്കിലമ് അനീഷിഫരസ്യ പരിജനാംശ്ച നമസ്കുരു|
Grüße Prisca und Aquila und das Haus des Onesiphorus.
20 ഇരാസ്തഃ കരിന്ഥനഗരേ ഽതിഷ്ഠത് ത്രഫിമശ്ച പീഡിതത്വാത് മിലീതനഗരേ മയാ വ്യഹീയത|
Erastus blieb in Korinth, den Trophimus ließ ich krank in Milet zurück.
21 ത്വം ഹേമന്തകാലാത് പൂർവ്വമ് ആഗന്തും യതസ്വ| ഉബൂലഃ പൂദി ർലീനഃ ക്ലൗദിയാ സർവ്വേ ഭ്രാതരശ്ച ത്വാം നമസ്കുർവ്വതേ|
Beeile dich, daß du noch vor dem Winter kommst. Es grüßt dich Eubulus und Pudens und Linus und Claudia und die Brüder alle.
22 പ്രഭു ര്യീശുഃ ഖ്രീഷ്ടസ്തവാത്മനാ സഹ ഭൂയാത്| യുഷ്മാസ്വനുഗ്രഹോ ഭൂയാത്| ആമേൻ|
Der Herr Jesus Christus sei mit deinem Geiste! Die Gnade sei mit euch!
