రోమిణః 14
1 యో జనోఽదృఢవిశ్వాసస్తం యుష్మాకం సఙ్గినం కురుత కిన్తు సన్దేహవిచారార్థం నహి|
Ora, quanto ao que está enfermo na fé, recebei-o, não em contendas de disputas.
2 యతో నిషిద్ధం కిమపి ఖాద్యద్రవ్యం నాస్తి, కస్యచిజ్జనస్య ప్రత్యయ ఏతాదృశో విద్యతే కిన్త్వదృఢవిశ్వాసః కశ్చిదపరో జనః కేవలం శాకం భుఙ్క్తం|
Porque um crê que de tudo se pode comer, e outro, que é enfermo, come legumes.
3 తర్హి యో జనః సాధారణం ద్రవ్యం భుఙ్క్తే స విశేషద్రవ్యభోక్తారం నావజానీయాత్ తథా విశేషద్రవ్యభోక్తాపి సాధారణద్రవ్యభోక్తారం దోషిణం న కుర్య్యాత్, యస్మాద్ ఈశ్వరస్తమ్ అగృహ్లాత్|
O que come não despreze ao que não come; e o que não come não julgue ao que come; porque Deus o recebeu por seu
4 హే పరదాసస్య దూషయితస్త్వం కః? నిజప్రభోః సమీపే తేన పదస్థేన పదచ్యుతేన వా భవితవ్యం స చ పదస్థ ఏవ భవిష్యతి యత ఈశ్వరస్తం పదస్థం కర్త్తుం శక్నోతి|
Quem és tu, que julgas ao servo alheio? Para seu proprio Senhor está em pé ou cae; porém estará firme; porque poderoso é Deus para o firmar.
5 అపరఞ్చ కశ్చిజ్జనో దినాద్ దినం విశేషం మన్యతే కశ్చిత్తు సర్వ్వాణి దినాని సమానాని మన్యతే, ఏకైకో జనః స్వీయమనసి వివిచ్య నిశ్చినోతు|
Um faz differença entre dia e dia, mas outro julga eguaes todos os dias. Cada um esteja inteiramente seguro em seu proprio animo.
6 యో జనః కిఞ్చన దినం విశేషం మన్యతే స ప్రభుభక్త్యా తన్ మన్యతే, యశ్చ జనః కిమపి దినం విశేషం న మన్యతే సోఽపి ప్రభుభక్త్యా తన్న మన్యతే; అపరఞ్చ యః సర్వ్వాణి భక్ష్యద్రవ్యాణి భుఙ్క్తే స ప్రభుభక్తయా తాని భుఙ్క్తే యతః స ఈశ్వరం ధన్యం వక్తి, యశ్చ న భుఙ్క్తే సోఽపి ప్రభుభక్త్యైవ న భుఞ్జాన ఈశ్వరం ధన్యం బ్రూతే|
Aquelle que faz caso do dia, para o Senhor o faz; e o que não faz caso do dia, para o Senhor o não faz. O que come, para o Senhor come, porque dá graças a Deus; e o que não come, para o Senhor não come, e dá graças a Deus.
7 అపరమ్ అస్మాకం కశ్చిత్ నిజనిమిత్తం ప్రాణాన్ ధారయతి నిజనిమిత్తం మ్రియతే వా తన్న;
Porque nenhum de nós vive para si, e nenhum morre para si.
8 కిన్తు యది వయం ప్రాణాన్ ధారయామస్తర్హి ప్రభునిమిత్తం ధారయామః, యది చ ప్రాణాన్ త్యజామస్తర్హ్యపి ప్రభునిమిత్తం త్యజామః, అతఏవ జీవనే మరణే వా వయం ప్రభోరేవాస్మహే|
Porque, se vivemos, para o Senhor vivemos: se morremos, para o Senhor morremos. De sorte que, ou vivamos ou morramos, somos do Senhor.
9 యతో జీవన్తో మృతాశ్చేత్యుభయేషాం లోకానాం ప్రభుత్వప్రాప్త్యర్థం ఖ్రీష్టో మృత ఉత్థితః పునర్జీవితశ్చ|
Porque para isto tambem morreu Christo, e resuscitou, e tornou a viver; para ser Senhor, tanto dos mortos, como dos vivos.
10 కిన్తు త్వం నిజం భ్రాతరం కుతో దూషయసి? తథా త్వం నిజం భ్రాతరం కుతస్తుచ్ఛం జానాసి? ఖ్రీష్టస్య విచారసింహాసనస్య సమ్ముఖే సర్వ్వైరస్మాభిరుపస్థాతవ్యం;
Mas tu, porque julgas a teu irmão? Ou tu, tambem, porque desprezas a teu irmão? Pois todos havemos de comparecer ante o tribunal de Christo.
11 యాదృశం లిఖితమ్ ఆస్తే, పరేశః శపథం కుర్వ్వన్ వాక్యమేతత్ పురావదత్| సర్వ్వో జనః సమీపే మే జానుపాతం కరిష్యతి| జిహ్వైకైకా తథేశస్య నిఘ్నత్వం స్వీకరిష్యతి|
Porque está escripto: Vivo eu, diz o Senhor: que todo o joelho se dobrará diante de mim, e toda a lingua confessará a Deus.
12 అతఏవ ఈశ్వరసమీపేఽస్మాకమ్ ఏకైకజనేన నిజా కథా కథయితవ్యా|
De maneira que cada um de nós dará conta de si mesmo a Deus.
13 ఇత్థం సతి వయమ్ అద్యారభ్య పరస్పరం న దూషయన్తః స్వభ్రాతు ర్విఘ్నో వ్యాఘాతో వా యన్న జాయేత తాదృశీమీహాం కుర్మ్మహే|
Assim que não nos julguemos mais uns aos outros; mas antes julgae isto, não pôr tropeço ou escandalo ao irmão.
14 కిమపి వస్తు స్వభావతో నాశుచి భవతీత్యహం జానే తథా ప్రభునా యీశుఖ్రీష్టేనాపి నిశ్చితం జానే, కిన్తు యో జనో యద్ ద్రవ్యమ్ అపవిత్రం జానీతే తస్య కృతే తద్ అపవిత్రమ్ ఆస్తే|
Eu sei, e estou certo no Senhor Jesus, que nenhuma coisa é de si mesmo immunda senão para aquelle que a tem por immunda, para esse é immunda.
15 అతఏవ తవ భక్ష్యద్రవ్యేణ తవ భ్రాతా శోకాన్వితో భవతి తర్హి త్వం భ్రాతరం ప్రతి ప్రేమ్నా నాచరసి| ఖ్రీష్టో యస్య కృతే స్వప్రాణాన్ వ్యయితవాన్ త్వం నిజేన భక్ష్యద్రవ్యేణ తం న నాశయ|
Mas, se por causa da comida se contrista teu irmão, já não andas conforme o amor. Não destruas com a tua comida aquelle por quem Christo morreu.
16 అపరం యుష్మాకమ్ ఉత్తమం కర్మ్మ నిన్దితం న భవతు|
Não seja pois blasphemado o vosso bem;
17 భక్ష్యం పేయఞ్చేశ్వరరాజ్యస్య సారో నహి, కిన్తు పుణ్యం శాన్తిశ్చ పవిత్రేణాత్మనా జాత ఆనన్దశ్చ|
Porque o reino de Deus não é comida nem bebida, mas justiça, e paz, e alegria no Espirito Sancto.
18 ఏతై ర్యో జనః ఖ్రీష్టం సేవతే, స ఏవేశ్వరస్య తుష్టికరో మనుష్యైశ్చ సుఖ్యాతః|
Porque quem n'isto serve a Christo agradavel é a Deus e acceito aos homens.
19 అతఏవ యేనాస్మాకం సర్వ్వేషాం పరస్పరమ్ ఐక్యం నిష్ఠా చ జాయతే తదేవాస్మాభి ర్యతితవ్యం|
Sigamos pois as coisas que servem para a paz e para a edificação de uns para com os outros.
20 భక్ష్యార్థమ్ ఈశ్వరస్య కర్మ్మణో హానిం మా జనయత; సర్వ్వం వస్తు పవిత్రమితి సత్యం తథాపి యో జనో యద్ భుక్త్వా విఘ్నం లభతే తదర్థం తద్ భద్రం నహి|
Não destruas por causa da comida a obra de Deus. É verdade que todas as coisas são limpas, mas é mau para o homem que come com escandalo.
21 తవ మాంసభక్షణసురాపానాదిభిః క్రియాభి ర్యది తవ భ్రాతుః పాదస్ఖలనం విఘ్నో వా చాఞ్చల్యం వా జాయతే తర్హి తద్భోజనపానయోస్త్యాగో భద్రః|
Bom é não comer carne, nem beber vinho, nem fazer outras coisas em que teu irmão tropece, ou se escandalize, ou se enfraqueça.
22 యది తవ ప్రత్యయస్తిష్ఠతి తర్హీశ్వరస్య గోచరే స్వాన్తరే తం గోపయ; యో జనః స్వమతేన స్వం దోషిణం న కరోతి స ఏవ ధన్యః|
Tens tu fé? Tem-n'a em ti mesmo diante de Deus. Bemaventurado aquelle que não se condemna a si mesmo no que approva.
23 కిన్తు యః కశ్చిత్ సంశయ్య భుఙ్క్తేఽర్థాత్ న ప్రతీత్య భుఙ్క్తే, స ఏవావశ్యం దణ్డార్హో భవిష్యతి, యతో యత్ ప్రత్యయజం నహి తదేవ పాపమయం భవతి|
Mas aquelle que duvida, se come está condemnado, porque não come por fé; e tudo que não é de fé é peccado.
