Књига о Јову 7
1 Није ли човек на војсци на земљи? А дани његови нису ли као дани надничарски?
İnsanın yer üzündəki həyatı ağır xidmət deyilmi? Keçirdiyi günlərin muzdur ömründən fərqi nədir?
2 Као што слуга уздише за сеном и као што надничар чека да сврши,
Kölgəyə həsrət qalan kölə kimidir, Muzdunu gözləyən fəhlə kimidir,
3 Тако су мени дати у наследство месеци залудни и ноћи мучне одређене ми.
Bəli, irs olaraq mənə boş aylar verildi, Qismətimə sıxıntılı gecələr düşdü.
4 Кад легнем, говорим: Кад ћу устати? И кад ће проћи ноћ? И ситим се преврћући се до сванућа.
Yatanda düşünürəm: “Görəsən nə vaxt qalxacağam?” Gecə isə hey uzanır, Mən gün doğana qədər yerimdə qurcalanıram.
5 Тело је моје обучено у црве и у груде земљане, кожа моја пуца и рашчиња се.
Bədənimə qurd düşüb, qabıqlanır, Çatlayan dərimdən irin axır.
6 Дани моји бржи бише од чунка, и прођоше без надања.
Günlərim toxucunun məkikindən də sürətli gedir, Ümidsiz sona çatır.
7 Опомени се да је мој живот ветар, да око моје неће више видети добра,
Ey Allah, yada sal, həyatım bir nəfəsdir, Gözüm yenidən yaxşılıq görməyəcək.
8 Нити ће ме видети око које ме је виђало; и твоје очи кад погледају на ме, мене неће бити.
Bu anda mənə baxan gözlər məni təzədən görməyəcək, Sənin gözlərin üzərimdə olacaq, amma mən olmayacağam.
Bulud dağılıb getdiyi kimi Ölülər diyarına enən bir daha çıxmaz. (Sheol h7585)
10 Неће се више вратити кући својој, нити ће га више познати место његово.
Bir daha evinə qayıtmaz, Olduğu yer artıq onu tanımaz.
11 Зато ја нећу бранити устима својим, говорићу у тузи духа свог, нарицати у јаду душе своје.
Ona görə sakitləşməyəcəyəm, Ruhumun sıxıntısını dilə gətirəcəyəm, Canımın ağrısından şikayət edəcəyəm.
12 Еда ли сам море или кит, те си наместио стражу око мене?
Dənizəmmi, dəniz əjdahasıyammı? Niyə üzərimdə nəzarətçi qoyursan?
13 Кад кажем: Потешиће ме одар мој, постеља ће ми моја олакшати тужњаву,
Düşündüm ki, bəlkə yatağım məni rahatlar, Döşəyim şikayətimi azaldar.
14 Тада ме страшиш снима и препадаш ме утварама,
Məni yuxularla qorxudursan, Röyalarla canıma vəlvələ salırsan.
15 Те душа моја воли бити удављена, воли смрт него кости моје.
Canım boğulub-ölməyi yaşamaqdan üstün tutur, Quru cəsəddə qalmaqdansa ölüm mənə xoşdur.
16 Додијало ми је; нећу до века живети; прођи ме се; јер су дани моји таштина.
Həyatımdan bezmişəm, Uzun ömür istəmirəm. Məndən əlini çək, Ömrümün mənası getdi.
17 Шта је човек да га много цениш и да мариш за њ?
İnsan nədir ki, onu bu qədər böyüdürsən, Qayğısını çəkirsən.
18 Да га походиш свако јутро, и сваки час кушаш га?
Ona hər səhər baş çəkirsən, Hər an onu sınayırsan.
19 Кад ћеш се одвратити од мене и пустити ме да прогутам пљуванку своју?
Nə vaxtadək nəzərini üzərimdən çəkməyəcəksən? Mənə udqunmağa imkan verməyəcəksən?
20 Згрешио сам; шта ћу Ти чинити, о чувару људски? Зашто си ме метнуо себи за белегу, те сам себи на тегобу?
Ey insan nəzarətçisi, nədir günahım? Mən Sənə nə etmişəm? Məni niyə Özünə hədəf etdin? İndi öz yükümü çəkə bilmirəm.
21 Зашто ми не опростиш грех мој и не уклониш моје безакоње? Јер ћу сад лећи у прах, и кад ме потражиш, мене неће бити.
Niyə üsyankarlığımı əfv etmirsən, Təqsirimi bağışlamırsan? Bir azdan torpaq altda yatacağam, Axtarsan da, məni tapmayacaqsan».
