Псалми 115
1 Не нама, Господе, не нама, него имену свом дај славу, по милости својој, по истини својој.
Μη εις ημάς, Κύριε, μη εις ημάς, αλλ' εις το όνομά σου δος δόξαν, διά το έλεός σου, διά την αλήθειάν σου.
2 Зашто да говоре народи: Где ли је Бог њихов?
Διά τι να είπωσι τα έθνη, και που είναι ο Θεός αυτών;
3 Бог је наш на небесима, твори све што хоће.
Αλλ' ο Θεός ημών είναι εν τω ουρανώ· πάντα όσα ηθέλησεν εποίησε.
4 Идоли су њихови сребро и злато, дело руку човечијих.
Τα είδωλα αυτών είναι αργύριον και χρυσίον, έργα χειρών ανθρώπων·
5 Уста имају, а не говоре; очи имају, а не виде;
Στόμα έχουσι και δεν λαλούσιν· οφθαλμούς έχουσι και δεν βλέπουσιν·
6 Уши имају, а не чују; ноздрве имају, а не миришу;
ώτα έχουσι και δεν ακούουσι· μυκτήρας έχουσι και δεν οσφραίνονται·
7 Руке имају, а не хватају; ноге имају, а не ходе, и не пуштају глас из грла свог.
Χείρας έχουσι και δεν ψηλαφώσι· πόδας έχουσι και δεν περιπατούσιν· ουδέ ομιλούσι διά του λάρυγγος αυτών.
8 Такви су и они који их граде, и сви који се уздају у њих.
Όμοιοι αυτών ας γείνωσιν οι ποιούντες αυτά, πας ο ελπίζων επ' αυτά.
9 Доме Израиљев, уздај се у Господа; Он им је помоћ и штит.
Ο Ισραήλ ήλπισεν επί Κύριον· αυτός είναι βοηθός και ασπίς αυτών.
10 Доме Аронов, уздај се у Господа; Он им је помоћ и штит.
Ο οίκος του Ααρών ήλπισεν επί Κύριον· αυτός είναι βοηθός και ασπίς αυτών.
11 Који се бојите Господа, уздајте се у Господа; Он им је помоћ и штит.
Οι φοβούμενοι τον Κύριον ήλπισαν επί Κύριον· αυτός είναι βοηθός και ασπίς αυτών.
12 Господ нас се опомиње, благосиља нас, благосиља дом Израиљев, благосиља дом Аронов;
Ο Κύριος μας ενεθυμήθη· θέλει ευλογεί, θέλει ευλογεί τον οίκον Ισραήλ· θέλει ευλογεί τον οίκον Ααρών.
13 Благосиља оне који се боје Господа, мале и велике.
Θέλει ευλογεί τους φοβουμένους τον Κύριον, τους μικρούς μετά των μεγάλων.
14 Да вам Господ умножи благослове, вама и синовима вашим!
Ο Κύριος θέλει αυξήσει υμάς, υμάς και τα τέκνα υμών.
15 Господ да вас благослови, Творац неба и земље!
Σεις είσθε οι ευλογημένοι του Κυρίου, του ποιήσαντος τον ουρανόν και την γην.
16 Небо је небо Господње, а земљу је дао синовима човечијим.
Οι ουρανοί των ουρανών είναι του Κυρίου, την δε γην έδωκεν εις τους υιούς των ανθρώπων.
17 Неће Те мртви хвалити, Господе, нити они који сиђу онамо где се ћути.
Οι νεκροί δεν θέλουσιν αινέσει τον Κύριον, ουδέ πάντες οι καταβαίνοντες εις τον τόπον της σιωπής·
18 Него ћемо ми благосиљати Господа одсад и довека. Алилуја!
αλλ' ημείς θέλομεν ευλογεί τον Κύριον, από του νυν και έως του αιώνος. Αλληλούϊα.
