Римљанима 4

1 Шта ћемо дакле рећи за Авраама, оца свог, да је по телу нашао?

Şu halde soyumuzun atası İbrahim'in durumu için ne diyelim?

2 Јер ако се Авраам делима оправда, има хвалу, али не у Бога.

Eğer İbrahim yaptığı iyi işlerden dolayı aklandıysa, övünmeye hakkı vardır; ama Tanrı'nın önünde değil.

3 Јер шта говори писмо? Верова Авраам Богу, и прими му се у правду.

Kutsal Yazı ne diyor? “İbrahim Tanrı'ya iman etti, böylece aklanmış sayıldı.”

4 А ономе који ради не броји се плата по милости него по дугу.

Çalışana verilen ücret lütuf değil, hak sayılır.

5 А ономе који не ради, а верује Оног који правда безбожника, прима се вера његова у правду.

Ancak çalışmayan, ama tanrısızı aklayana iman eden kişi imanı sayesinde aklanmış sayılır.

6 Као што и Давид говори да је благо човеку коме Бог прима правду без дела закона:

Nitekim, iyi işlerine bakmaksızın Tanrı'nın aklanmış saydığı kişinin mutluluğunu Davut da şöyle anlatır:

7 Благо онима који се опростише безакоња, и којима се греси прикрише.

“Ne mutlu suçları bağışlanmış, Günahları örtülmüş olanlara!

8 Благо човеку коме Господ не прима греха.

Günahı Rab tarafından sayılmayana ne mutlu!”

9 Ово, дакле, блаженство или је у обрезању или у необрезању? Јер говоримо да се Аврааму прими вера у правду.

Bu mutluluk yalnız sünnetliler için mi, yoksa aynı zamanda sünnetsizler için midir? Diyoruz ki, “İbrahim, imanı sayesinde aklanmış sayıldı.”

10 Како му се, дакле, прими? Или кад је био у обрезању или необрезању? Не у обрезању него у необрезању.

Hangi durumda aklanmış sayıldı? Sünnet olduktan sonra mı, sünnetsizken mi? Sünnetliyken değil, sünnetsizken...

11 И прими знак обрезања као печат правде вере коју имаше у необрезању, да би био отац свих који верују у необрезању; да се и њима прими у правду;

İbrahim daha sünnetsizken imanla aklandığının kanıtı olarak sünnet işaretini aldı. Öyle ki, sünnetsiz oldukları halde iman edenlerin hepsinin babası olsun, böylece onlar da aklanmış sayılsın.

12 И да би био отац обрезања не само онима који су од обрезања, него и онима који ходе стопама вере која беше у необрезању оца нашег Авраама.

Böylelikle atamız İbrahim, yalnız sünnetli olmakla kalmayan, ama kendisi sünnetsizken sahip olduğu imanın izinden yürüyen sünnetlilerin de babası oldu.

13 Јер обећање Аврааму или семену његовом да буде наследник свету не би законом него правдом вере.

Çünkü İbrahim'e ve soyuna dünyanın mirasçısı olma vaadi Kutsal Yasa yoluyla değil, imandan gelen aklanma yoluyla verildi.

14 Јер ако су наследници они који су од закона, пропаде вера, и поквари се обећање.

Eğer Yasa'ya bağlı olanlar mirasçı olursa, iman boş ve vaat geçersizdir.

15 Јер закон гради гнев; јер где нема закона нема ни преступа.

Yasa, Tanrı'nın gazabına yol açar. Ama yasanın olmadığı yerde yasaya karşı gelmek de söz konusu değildir.

16 Зато од вере да буде по милости да обећање тврдо остане свему семену, не само који је од закона него и који је од вере Авраама, који је отац свима нама,

Bu nedenle vaat, Tanrı'nın lütfuna dayanmak ve İbrahim'in bütün soyu için güvence altına alınmak üzere imana bağlı kılınmıştır. İbrahim'in soyu yalnız Kutsal Yasa'ya bağlı olanlar değil, aynı zamanda İbrahim'in imanına sahip olanlardır. “Seni birçok ulusun babası yaptım” diye yazılmış olduğu gibi İbrahim, iman ettiği Tanrı'nın –ölülere yaşam veren, var olmayanı buyruğuyla var eden Tanrı'nın– gözünde hepimizin babasıdır.

17 (Као што стоји написано: Поставих те оца многим народима) пред Богом коме верова, који оживљује мртве, и зове оно што није као оно што јесте:

18 Он верова на наду кад се није било ничему надати да ће он бити отац многим народима, као што му беше речено: Тако ће бити семе твоје.

İbrahim umutsuz bir durumdayken birçok ulusun babası olacağına umutla iman etti. “Senin soyun böyle olacak” sözüne güveniyordu.

19 И не ослабивши вером не погледа ни на своје већ уморено тело, јер му беше негде око сто година, ни на мртвост Сарине материце.

Yüz yaşına yaklaşmışken, ölü denebilecek bedenini ve Sara'nın ölü rahmini düşündüğünde imanı zayıflamadı.

20 И за обећање Божије не посумња се неверовањем, него ојача у вери, и даде славу Богу.

İmansızlık edip Tanrı'nın vaadinden kuşkulanmadı; tersine, imanı güçlendi ve Tanrı'yı yüceltti.

21 И знаше јамачно да шта обећа кадар је и да учини.

Tanrı'nın vaadini yerine getirecek güçte olduğuna tümüyle güvendi.

22 Зато се и прими њему у правду.

Bunun için de aklanmış sayıldı.

23 Али није писано за њега једног само да му се прими,

“Aklanmış sayıldı” sözü, yalnız onun için değil, aklanmış sayılacak olan bizler –Rabbimiz İsa'yı ölümden dirilten Tanrı'ya iman eden bizler– için de yazıldı.

24 Него и за нас, којима ће се примити ако верујемо Оног који васкрсе Исуса Христа Господа нашег из мртвих,

25 Који се предаде за грехе наше, и устаде за оправдање наше.

İsa suçlarımız için ölüme teslim edildi ve aklanmamız için diriltildi.