От Матфея святое благовествование 17
1 И по днех шестих поят Иисус Петра и Иакова и Иоанна брата его, и возведе их на гору высоку едины,
അനന്തരം ഷഡ്ദിനേഭ്യഃ പരം യീശുഃ പിതരം യാകൂബം തത്സഹജം യോഹനഞ്ച ഗൃഹ്ലൻ ഉച്ചാദ്രേ ർവിവിക്തസ്ഥാനമ് ആഗത്യ തേഷാം സമക്ഷം രൂപമന്യത് ദധാര|
2 и преобразися пред ними: и просветися лице Его яко солнце, ризы же Его быша белы яко свет.
തേന തദാസ്യം തേജസ്വി, തദാഭരണമ് ആലോകവത് പാണ്ഡരമഭവത്|
3 И се, явистася им Моисей и Илиа, с Ним глаголюща.
അന്യച്ച തേന സാകം സംലപന്തൗ മൂസാ ഏലിയശ്ച തേഭ്യോ ദർശനം ദദതുഃ|
4 Отвещав же Петр рече (ко) Иисусови: Господи, добро есть нам зде быти: аще хощеши, сотворим зде три сени, Тебе едину, и Моисеови едину, и едину Илии.
തദാനീം പിതരോ യീശും ജഗാദ, ഹേ പ്രഭോ സ്ഥിതിരത്രാസ്മാകം ശുഭാ, യദി ഭവതാനുമന്യതേ, തർഹി ഭവദർഥമേകം മൂസാർഥമേകമ് ഏലിയാർഥഞ്ചൈകമ് ഇതി ത്രീണി ദൂഷ്യാണി നിർമ്മമ|
5 Еще (же) ему глаголющу, се, облак светел осени их: и се, глас из облака глаголя: Сей есть Сын Мой Возлюбленный, о Немже благоволих: Того послушайте.
ഏതത്കഥനകാല ഏക ഉജ്ജവലഃ പയോദസ്തേഷാമുപരി ഛായാം കൃതവാൻ, വാരിദാദ് ഏഷാ നഭസീയാ വാഗ് ബഭൂവ, മമായം പ്രിയഃ പുത്രഃ, അസ്മിൻ മമ മഹാസന്തോഷ ഏതസ്യ വാക്യം യൂയം നിശാമയത|
6 И слышавше ученицы падоша ницы и убояшася зело.
കിന്തു വാചമേതാം ശൃണ്വന്തഏവ ശിഷ്യാ മൃശം ശങ്കമാനാ ന്യുബ്ജാ ന്യപതൻ|
7 И приступль Иисус прикоснуся их и рече: востаните и не бойтеся.
തദാ യീശുരാഗത്യ തേഷാം ഗാത്രാണി സ്പൃശൻ ഉവാച, ഉത്തിഷ്ഠത, മാ ഭൈഷ്ട|
8 Возведше же очи свои, ни когоже видеша, токмо Иисуса единаго.
തദാനീം നേത്രാണ്യുന്മീല്യ യീശും വിനാ കമപി ന ദദൃശുഃ|
9 И сходящым им с горы, заповеда им Иисус, глаголя: ни комуже поведите видения, дондеже Сын Человеческий из мертвых воскреснет.
തതഃ പരമ് അദ്രേരവരോഹണകാലേ യീശുസ്താൻ ഇത്യാദിദേശ, മനുജസുതസ്യ മൃതാനാം മധ്യാദുത്ഥാനം യാവന്ന ജായതേ, താവത് യുഷ്മാഭിരേതദ്ദർശനം കസ്മൈചിദപി ന കഥയിതവ്യം|
10 И вопросиша Его ученицы Его, глаголюще: что убо книжницы глаголют, яко Илии подобает приити прежде?
തദാ ശിഷ്യാസ്തം പപ്രച്ഛുഃ, പ്രഥമമ് ഏലിയ ആയാസ്യതീതി കുത ഉപാധ്യായൈരുച്യതേ?
11 Иисус же отвещав рече им: Илиа убо приидет прежде и устроит вся:
തതോ യീശുഃ പ്രത്യവാദീത്, ഏലിയഃ പ്രാഗേത്യ സർവ്വാണി സാധയിഷ്യതീതി സത്യം,
12 глаголю же вам, яко Илиа уже прииде, и не познаша его, но сотвориша о нем, елика восхотеша: тако и Сын Человеческий имать пострадати от них.
കിന്ത്വഹം യുഷ്മാൻ വച്മി, ഏലിയ ഏത്യ ഗതഃ, തേ തമപരിചിത്യ തസ്മിൻ യഥേച്ഛം വ്യവജഹുഃ; മനുജസുതേനാപി തേഷാമന്തികേ താദൃഗ് ദുഃഖം ഭോക്തവ്യം|
13 Тогда разумеша ученицы, яко о Иоанне Крестители рече им.
തദാനീം സ മജ്ജയിതാരം യോഹനമധി കഥാമേതാം വ്യാഹൃതവാൻ, ഇത്ഥം തച്ഛിഷ്യാ ബുബുധിരേ|
14 И пришедшым им к народу, приступи к Нему человек, кланяяся Ему
പശ്ചാത് തേഷു ജനനിവഹസ്യാന്തികമാഗതേഷു കശ്ചിത് മനുജസ്തദന്തികമേത്യ ജാനൂനീ പാതയിത്വാ കഥിതവാൻ,
15 и глаголя: Господи, помилуй сына моего, яко на новы месяцы беснуется и зле страждет: множицею бо падает во огнь и множицею в воду:
ഹേ പ്രഭോ, മത്പുത്രം പ്രതി കൃപാം വിദധാതു, സോപസ്മാരാമയേന ഭൃശം വ്യഥിതഃ സൻ പുനഃ പുന ർവഹ്നൗ മുഹു ർജലമധ്യേ പതതി|
16 и приведох его ко учеником Твоим, и не возмогоша его изцелити.
തസ്മാദ് ഭവതഃ ശിഷ്യാണാം സമീപേ തമാനയം കിന്തു തേ തം സ്വാസ്ഥം കർത്തും ന ശക്താഃ|
17 Отвещав же Иисус рече: о, роде неверный и развращенный, доколе буду с вами? Доколе терплю вам? Приведите Ми его семо.
തദാ യീശുഃ കഥിതവാൻ രേ അവിശ്വാസിനഃ, രേ വിപഥഗാമിനഃ, പുനഃ കതികാലാൻ അഹം യുഷ്മാകം സന്നിധൗ സ്ഥാസ്യാമി? കതികാലാൻ വാ യുഷ്മാൻ സഹിഷ്യേ? തമത്ര മമാന്തികമാനയത|
18 И запрети ему Иисус, и изыде из него бес: и изцеле отрок от часа того.
പശ്ചാദ് യീശുനാ തർജതഏവ സ ഭൂതസ്തം വിഹായ ഗതവാൻ, തദ്ദണ്ഡഏവ സ ബാലകോ നിരാമയോഽഭൂത്|
19 Тогда приступльше ученицы ко Иисусу на едине, реша: почто мы не возмогохом изгнати его?
തതഃ ശിഷ്യാ ഗുപ്തം യീശുമുപാഗത്യ ബഭാഷിരേ, കുതോ വയം തം ഭൂതം ത്യാജയിതും ന ശക്താഃ?
20 Иисус же рече им: за неверствие ваше: аминь бо глаголю вам: аще имате веру яко зерно горушно, речете горе сей: прейди отсюду тамо, и прейдет: и ничтоже невозможно будет вам:
യീശുനാ തേ പ്രോക്താഃ, യുഷ്മാകമപ്രത്യയാത്;
21 сей же род не исходит, токмо молитвою и постом.
യുഷ്മാനഹം തഥ്യം വച്മി യദി യുഷ്മാകം സർഷപൈകമാത്രോപി വിശ്വാസോ ജായതേ, തർഹി യുഷ്മാഭിരസ്മിൻ ശൈലേ ത്വമിതഃ സ്ഥാനാത് തത് സ്ഥാനം യാഹീതി ബ്രൂതേ സ തദൈവ ചലിഷ്യതി, യുഷ്മാകം കിമപ്യസാധ്യഞ്ച കർമ്മ ന സ്ഥാസ്യാതി| കിന്തു പ്രാർഥനോപവാസൗ വിനൈതാദൃശോ ഭൂതോ ന ത്യാജ്യേത|
22 Живущым же им в Галилеи, рече им Иисус: предан имать быти Сын Человеческий в руце человеком,
അപരം തേഷാം ഗാലീൽപ്രദേശേ ഭ്രമണകാലേ യീശുനാ തേ ഗദിതാഃ, മനുജസുതോ ജനാനാം കരേഷു സമർപയിഷ്യതേ തൈ ർഹനിഷ്യതേ ച,
23 и убиют Его, и в третий день востанет. И скорбни быша зело.
കിന്തു തൃതീയേഽഹിന മ ഉത്ഥാപിഷ്യതേ, തേന തേ ഭൃശം ദുഃഖിതാ ബഭൂവഃ|
24 Пришедшым же им в Капернаум, приступиша приемлющии дидрахмы к Петрови и реша: Учитель ваш не даст ли дидрахмы?
തദനന്തരം തേഷു കഫർനാഹൂമ്നഗരമാഗതേഷു കരസംഗ്രാഹിണഃ പിതരാന്തികമാഗത്യ പപ്രച്ഛുഃ, യുഷ്മാകം ഗുരുഃ കിം മന്ദിരാർഥം കരം ന ദദാതി? തതഃ പിതരഃ കഥിതവാൻ ദദാതി|
25 Глаголя: ей. И егда вниде в дом, предвари его Иисус, глаголя: что ти мнится, Симоне? Царие земстии от киих приемлют дани или кинсон? От своих ли сынов, или от чужих?
തതസ്തസ്മിൻ ഗൃഹമധ്യമാഗതേ തസ്യ കഥാകഥനാത് പൂർവ്വമേവ യീശുരുവാച, ഹേ ശിമോൻ, മേദിന്യാ രാജാനഃ സ്വസ്വാപത്യേഭ്യഃ കിം വിദേശിഭ്യഃ കേഭ്യഃ കരം ഗൃഹ്ലന്തി? അത്ര ത്വം കിം ബുധ്യസേ? തതഃ പിതര ഉക്തവാൻ, വിദേശിഭ്യഃ|
26 Глагола Ему Петр: от чужих. Рече ему Иисус: убо свободни суть сынове:
തദാ യീശുരുക്തവാൻ, തർഹി സന്താനാ മുക്താഃ സന്തി|
27 но да не соблазним их, шед на море, верзи удицу, и, юже прежде имеши рыбу, возми: и отверз уста ей, обрящеши статир: той взем даждь им за Мя и за ся.
തഥാപി യഥാസ്മാഭിസ്തേഷാമന്തരായോ ന ജന്യതേ, തത്കൃതേ ജലധേസ്തീരം ഗത്വാ വഡിശം ക്ഷിപ, തേനാദൗ യോ മീന ഉത്ഥാസ്യതി, തം ഘൃത്വാ തന്മുഖേ മോചിതേ തോലകൈകം രൂപ്യം പ്രാപ്സ്യസി, തദ് ഗൃഹീത്വാ തവ മമ ച കൃതേ തേഭ്യോ ദേഹി|
