Псалтирь 142

1 Разума Давиду, внегда быти ему в вертепе молящемуся.

Con mi voz clamaré a Jehová: con mi voz pediré misericordia a Jehová.

2 Гласом моим ко Господу воззвах, гласом моим ко Господу помолихся.

Delante de él derramaré mi querella: delante de él denunciaré mi angustia.

3 Пролию пред Ним моление мое, печаль мою пред ним возвещу.

Cuando mi espíritu se angustiaba dentro de mí, tu conociste mi senda: en el camino en que andaba, me escondieron lazo.

4 Внегда изчезати от мене духу моему, и ты познал еси стези моя: на пути сем, по немуже хождах, скрыша сеть мне.

Consideraba hacia mi mano derecha y miraba, y no había quien me conociese: no tuve refugio, no había quien volviese por mi vida.

5 Сматрях одесную и возглядах, и не бе знаяй мене: погибе бегство от мене, и несть взыскаяй душу мою.

Clamé a ti, o! Jehová; dije: Tú eres mi esperanza, y mi porción en la tierra de los vivientes.

6 Воззвах к Тебе, Господи, рех: Ты еси упование мое, часть моя еси на земли живых.

Escucha mi clamor, que estoy afligido mucho: escápame de los que me persiguen; porque son más fuertes que yo.

7 Вонми молению моему, яко смирихся зело: избави мя от гонящих мя, яко укрепишася паче мене. Изведи из темницы душу мою, исповедатися имени Твоему: мене ждут праведницы, дондеже воздаси мне.

Saca mi alma de la cárcel, para que alabe tu nombre: conmigo se coronarán los justos, cuando me hubieres hecho bien.