Псалтирь 73

1 Коль благ Бог Израилев правым сердцем.

Ein salme av Asaf. Ja, Gud er god mot Israel, mot deim som hev eit reint hjarta.

2 Мои же вмале не подвижастеся нозе: вмале не пролияшася стопы моя:

Men eg - mine føter hadde so nær snåva, det skilde lite at mine stig hadde skride ut.

3 яко возревновах на беззаконныя, мир грешников зря:

For eg harmast på dei ovmodige, når eg såg at det gjekk dei gudlause godt.

4 яко несть восклонения в смерти их и утверждения в ране их:

For dei er frie frå verk til dei døyr, og deira kropp er feit.

5 в трудех человеческих не суть, и с человеки не приимут ран.

Dei veit ikkje av naud som andre folk, og dei vert ikkje plåga som andre menneskje.

6 Сего ради удержа я гордыня их до конца: одеяшася неправдою и нечестием своим.

Difor er ovmod deira halsprydnad, vald sveiper seg um deim som eit klædeplagg.

7 Изыдет яко из тука неправда их: преидоша в любовь сердца.

Augo deira glytter ut or feitt, deira hjartans tankar bryt fram.

8 Помыслиша и глаголаша в лукавстве, неправду в высоту глаголаша:

Dei spottar og talar i vondskap um valdsverk, frå høgdi talar dei.

9 положиша на небеси уста своя, и язык их прейде по земли.

Dei set sin munn til himmelen, og deira tunga fer fram yver jordi.

10 Сего ради обратятся людие Мои семо, и дние исполнени обрящутся в них.

Difor vendar deira folk seg til, og mykje vatn syg dei inn.

11 И реша: како уведе Бог? И аще есть разум в Вышнем?

Og dei segjer: «Korleis skulde Gud vita noko? Finst det vel kunnskap hjå den Høgste?»

12 Се, сии грешницы и гобзующии в век удержаша богатство.

Sjå desse er ugudlege, og æveleg trygge veks dei i magt.

13 И рех: еда всуе оправдих сердце мое и умых в неповинных руце мои,

Ja, fåfengt hev eg reinsa mitt hjarta og tvege mine hender i uskyld,

14 и бых язвен весь день, и обличение мое на утрених?

eg vart like vel plåga heile dagen, og kvar morgon fekk eg tukt.

15 Аще глаголах, повем тако: се, роду сынов Твоих, емуже обещахся:

Dersom eg hadde sagt: «Eg vil tala soleis, » då hadde eg vore utru mot ætti av dine born.

16 и непщевах разумети: сие труд есть предо мною,

Og når eg tenkte etter korleis eg skulda skyna dette, vart det for mødesamt var det for meg

17 дондеже вниду во святило Божие и разумею в последняя их.

- til dess eg gjekk inn i Guds heilagdomar og agta på deira ende.

18 Обаче за льщения их положил еси им злая, низложил еси я, внегда разгордешася.

Ja, på hålka set du deim; du let deim falla radt til grunns.

19 Како быша в запустение? Внезапу изчезоша, погибоша за беззаконие свое.

Kor dei vart øydelagde i ein augneblink! Dei gjekk under, fekk ein skræmeleg ende.

20 Яко соние востающаго, Господи, во граде Твоем образ их уничижиши.

Som ein vanvyrder ein draum når ein vaknar, soleis vanvyrder du, Herre, deira bilæte når du vert vaken.

21 Яко разжжеся сердце мое, и утробы моя изменишася:

Når mitt hjarta var beiskt, og eg fekk styng i nyro,

22 и аз уничижен, и не разумех, скотен бых у Тебе.

då var eg uvitug og skyna inkje, eit fe var eg imot deg.

23 И аз выну с Тобою: удержал еси руку десную мою,

Men eg er alltid hjå deg, du hev gripe mi høgre hand.

24 и советом Твоим наставил мя еси, и со славою приял мя еси.

Du vil leida meg med di råd og sidan tek du meg upp til æra.

25 Что бо ми есть на небеси? И от Тебе что восхотех на земли?

Kven hev eg i himmelen? Og når du er min, hev eg ingen hug til jordi.

26 Изчезе сердце мое и плоть моя, Боже сердца моего, и часть моя, Боже, во век.

Um mitt kjøt og hjarta vert til inkjes, so er Gud æveleg mitt hjartans berg og min deil.

27 Яко се, удаляющии себе от Тебе погибнут: потребил еси всякаго любодеющаго от Тебе.

For sjå, dei som er langt burte frå deg, skal ganga til grunnar; du tyner alle som i hor gjeng frå deg.

28 Мне же прилеплятися Богови благо есть, полагати на Господа упование мое, возвестити ми вся хвалы Твоя, во вратех дщере Сиони.

Men for meg er det godt å halda meg nær til Gud, eg set mi lit til Herren, Herren, at eg må fortelja alle dine gjerningar.