< Lamentaciones 5 >

1 Señor, por favor, recuerda lo que nos ha pasado. ¡Míranos y date cuenta de cómo hemos sido humillados!
Ka tuna, ya Ubangiji, abin da ya faru da mu; duba, ka ga kunyar da muka sha.
2 La tierra que poseíamos ha sido entregada a extraños, nuestras casas han sido entregadas a extranjeros.
An ba wa baƙi gādonmu, gidajenmu kuma aka ba bare.
3 Hemos perdido a nuestros padres y nuestras madres son viudas ahora.
Mun zama marayu marasa ubanni, uwayenmu kamar gwauraye.
4 El agua que bebemos la tenemos que pagar, la leña nos sale cara.
Dole mu sayi ruwan da muke sha; sai mun biya mu sami itace.
5 Como animales, nos llevan con arneses al cuello; Estamos agotados, pero no encontramos descanso.
Masu fafararmu sun kusa kama mu; mun gaji kuma ba dama mu huta.
6 Nos aliamos con Egipto y Asiria para poder tener mucha comida.
Mun miƙa kanmu ga Masar da Assuriya don mu sami isashen abinci.
7 Nuestros antepasados pecaron y se han ido, pero nosotros estamos siendo castigados por sus pecados.
Kakanninmu sun yi zunubi kuma ba sa nan yanzu, mu ne aka bari muna shan hukuncinsu.
8 Siervos de nuestro conquistador nos dominan; nadie puede salvarnos de su poder.
Bayi suna mulki a kanmu, kuma ba wanda zai’yantar da mu daga hannuwansu.
9 Cuando buscamos comida, tomamos nuestras vidas en nuestras manos, a causa de los asaltantes armados en el desierto.
Muna samun burodi a bakin rayukanmu domin takobin da yake a jeji.
10 Nuestra piel está caliente como un horno a causa de la fiebre provocada por el hambre.
Fatar jikinmu ta yi zafi kamar murhu, muna jin zazzaɓi domin yunwa.
11 Violaron a las mujeres en Sión, a las vírgenes en las ciudades de Judá.
An yi wa mata fyaɗe a cikin Sihiyona, da kuma budurwai a cikin garuruwan Yahuda.
12 A los príncipes los han colgado de las manos; no respetan a los ancianos.
An rataye’ya’yan sarakuna da hannuwansu; ba a ba wa dattawa girma.
13 Los jóvenes son obligados a trabajar en los molinos de mano; los muchachos se tambalean bajo los fardos de leña.
Samari suna faman yin niƙa; yara kuma suna fama da ƙyar da nauyin kayan itace.
14 Los ancianos han abandonado sus lugares en la puerta de la ciudad; los jóvenes han dejado de tocar su música.
Dattawan sun bar ƙofar birnin, samari sun daina rera waƙa.
15 Ya no hay alegría para nosotros; nuestro baile se ha convertido en luto.
Farin ciki ya rabu da zuciyarmu; rayuwarmu ta zama makoki.
16 La corona ha caído de nuestra cabeza. ¡Qué desastre nos ha sobrevenido por haber pecado!
Rawani ya fāɗi daga kanmu. Kaiton mu gama mun yi zunubi!
17 Por todo esto, estamos enfermos del corazón; por todo esto, podemos apenas mirar;
Domin wannan zuciyarmu ta yi sanyi; domin waɗannan abubuwa idanunmu sun dushe
18 A causa del Monte Sion, que ha sido abandonado, y donde sólo los zorros deambulan.
gama Tudun Sihiyona ya zama kufai, sai diloli ke yawo a wurin.
19 ¡Pero tú, Señor, vives para siempre! ¡Tú gobiernas por todas las generaciones!
Ya Ubangiji, kai ne mai iko har abada; kursiyinka ya dawwama cikin dukan zamani.
20 ¿Por qué nos has olvidado durante tanto tiempo? ¿Por qué nos has abandonado durante tantos años?
Don mene ne kake mantawa da mu koyaushe? Me ya sa ka yashe mu da jimawa?
21 Tráenos de regreso a ti, Señor, para que podamos volver a estar contigo. Por favor, restaura nuestras vidas a como era antes.
Ka sāke jawo mu gare ka, ya Ubangiji, don mu komo; ka sabunta kwanakinmu su zama kamar yadda suke a dā
22 ¿O es que nos has rechazado por completo? ¿Estás realmente enfadado con nosotros?
sai dai in ka ƙi mu gaba ɗaya kana fushi da mu fiye da yadda za a iya aunawa.

< Lamentaciones 5 >