San Lucas 2
1 En aquellos días, salió un decreto de César Augusto para que se inscribiera todo el mundo.
১অপৰঞ্চ তস্মিন্ কালে ৰাজ্যস্য সৰ্ৱ্ৱেষাং লোকানাং নামানি লেখযিতুম্ অগস্তকৈসৰ আজ্ঞাপযামাস|
2 Esta fue la primera inscripción que se hizo cuando Quirinius era gobernador de Siria.
২তদনুসাৰেণ কুৰীণিযনামনি সুৰিযাদেশস্য শাসকে সতি নামলেখনং প্ৰাৰেভে|
3 Todos fueron a inscribirse, cada uno a su ciudad.
৩অতো হেতো ৰ্নাম লেখিতুং সৰ্ৱ্ৱে জনাঃ স্ৱীযং স্ৱীযং নগৰং জগ্মুঃ|
4 También José subió de Galilea, de la ciudad de Nazaret, a Judea, a la ciudad de David, que se llama Belén, porque era de la casa y de la familia de David,
৪তদানীং যূষফ্ নাম লেখিতুং ৱাগ্দত্তযা স্ৱভাৰ্য্যযা গৰ্ব্ভৱত্যা মৰিযমা সহ স্ৱযং দাযূদঃ সজাতিৱংশ ইতি কাৰণাদ্ গালীল্প্ৰদেশস্য নাসৰত্নগৰাদ্
5 para inscribirse con María, que estaba comprometida con él como esposa, estando embarazada.
৫যিহূদাপ্ৰদেশস্য বৈৎলেহমাখ্যং দাযূদ্নগৰং জগাম|
6 Mientras estaban allí, le llegó el día de dar a luz.
৬অন্যচ্চ তত্ৰ স্থানে তযোস্তিষ্ঠতোঃ সতো ৰ্মৰিযমঃ প্ৰসূতিকাল উপস্থিতে
7 Dio a luz a su hijo primogénito. Lo envolvió en cintas de tela y lo puso en un pesebre, porque no había sitio para ellos en la posada.
৭সা তং প্ৰথমসুতং প্ৰাসোষ্ট কিন্তু তস্মিন্ ৱাসগৃহে স্থানাভাৱাদ্ বালকং ৱস্ত্ৰেণ ৱেষ্টযিৎৱা গোশালাযাং স্থাপযামাস|
8 Había en la misma región unos pastores que permanecían en el campo y velaban de noche por su rebaño.
৮অনন্তৰং যে কিযন্তো মেষপালকাঃ স্ৱমেষৱ্ৰজৰক্ষাযৈ তৎপ্ৰদেশে স্থিৎৱা ৰজন্যাং প্ৰান্তৰে প্ৰহৰিণঃ কৰ্ম্ম কুৰ্ৱ্ৱন্তি,
9 He aquí que un ángel del Señor se puso junto a ellos, y la gloria del Señor los rodeó, y se asustaron.
৯তেষাং সমীপং পৰমেশ্ৱৰস্য দূত আগত্যোপতস্থৌ; তদা চতুষ্পাৰ্শ্ৱে পৰমেশ্ৱৰস্য তেজসঃ প্ৰকাশিতৎৱাৎ তেঽতিশশঙ্কিৰে|
10 El ángel les dijo: “No temáis, porque he aquí que os traigo una buena noticia de gran alegría que será para todo el pueblo.
১০তদা স দূত উৱাচ মা ভৈষ্ট পশ্যতাদ্য দাযূদঃ পুৰে যুষ্মন্নিমিত্তং ত্ৰাতা প্ৰভুঃ খ্ৰীষ্টোঽজনিষ্ট,
11 Porque os ha nacido hoy, en la ciudad de David, un Salvador, que es Cristo el Señor.
১১সৰ্ৱ্ৱেষাং লোকানাং মহানন্দজনকম্ ইমং মঙ্গলৱৃত্তান্তং যুষ্মান্ জ্ঞাপযামি|
12 Esta es la señal para vosotros: encontraréis un niño envuelto en tiras de tela, acostado en un comedero”.
১২যূযং (তৎস্থানং গৎৱা) ৱস্ত্ৰৱেষ্টিতং তং বালকং গোশালাযাং শযনং দ্ৰক্ষ্যথ যুষ্মান্ প্ৰতীদং চিহ্নং ভৱিষ্যতি|
13 De repente, apareció con el ángel una multitud del ejército celestial que alababa a Dios y decía
১৩দূত ইমাং কথাং কথিতৱতি তত্ৰাকস্মাৎ স্ৱৰ্গীযাঃ পৃতনা আগত্য কথাম্ ইমাং কথযিৎৱেশ্ৱৰস্য গুণানন্ৱৱাদিষুঃ, যথা,
14 “Gloria a Dios en las alturas, en la tierra la paz, la buena voluntad hacia los hombres”.
১৪সৰ্ৱ্ৱোৰ্দ্ৱ্ৱস্থৈৰীশ্ৱৰস্য মহিমা সম্প্ৰকাশ্যতাং| শান্তিৰ্ভূযাৎ পৃথিৱ্যাস্তু সন্তোষশ্চ নৰান্ প্ৰতি||
15 Cuando los ángeles se alejaron de ellos hacia el cielo, los pastores se dijeron unos a otros: “Vamos ahora a Belén a ver esto que ha sucedido y que el Señor nos ha dado a conocer.”
১৫ততঃ পৰং তেষাং সন্নিধে ৰ্দূতগণে স্ৱৰ্গং গতে মেষপালকাঃ পৰস্পৰম্ অৱেচন্ আগচ্ছত প্ৰভুঃ পৰমেশ্ৱৰো যাং ঘটনাং জ্ঞাপিতৱান্ তস্যা যাথৰ্যং জ্ঞাতুং ৱযমধুনা বৈৎলেহম্পুৰং যামঃ|
16 Llegaron a toda prisa y encontraron a María y a José, y al niño acostado en el pesebre.
১৬পশ্চাৎ তে তূৰ্ণং ৱ্ৰজিৎৱা মৰিযমং যূষফং গোশালাযাং শযনং বালকঞ্চ দদৃশুঃ|
17 Al verlo, difundieron ampliamente el dicho que se les había dicho sobre este niño.
১৭ইত্থং দৃষ্ট্ৱা বালকস্যাৰ্থে প্ৰোক্তাং সৰ্ৱ্ৱকথাং তে প্ৰাচাৰযাঞ্চক্ৰুঃ|
18 Todos los que lo oían se asombraban de lo que les decían los pastores.
১৮ততো যে লোকা মেষৰক্ষকাণাং ৱদনেভ্যস্তাং ৱাৰ্ত্তাং শুশ্ৰুৱুস্তে মহাশ্চৰ্য্যং মেনিৰে|
19 Pero María guardaba todas estas palabras, meditándolas en su corazón.
১৯কিন্তু মৰিযম্ এতৎসৰ্ৱ্ৱঘটনানাং তাৎপৰ্য্যং ৱিৱিচ্য মনসি স্থাপযামাস|
20 Los pastores volvieron glorificando y alabando a Dios por todo lo que habían oído y visto, tal como se les había dicho.
২০তৎপশ্চাদ্ দূতৱিজ্ঞপ্তানুৰূপং শ্ৰুৎৱা দৃষ্ট্ৱা চ মেষপালকা ঈশ্ৱৰস্য গুণানুৱাদং ধন্যৱাদঞ্চ কুৰ্ৱ্ৱাণাঃ পৰাৱৃত্য যযুঃ|
21 Cuando se cumplieron los ocho días para la circuncisión del niño, se le puso el nombre de Jesús, que le fue dado por el ángel antes de ser concebido en el vientre.
২১অথ বালকস্য ৎৱক্ছেদনকালেঽষ্টমদিৱসে সমুপস্থিতে তস্য গৰ্ব্ভস্থিতেঃ পুৰ্ৱ্ৱং স্ৱৰ্গীযদূতো যথাজ্ঞাপযৎ তদনুৰূপং তে তন্নামধেযং যীশুৰিতি চক্ৰিৰে|
22 Cuando se cumplieron los días de su purificación según la ley de Moisés, lo llevaron a Jerusalén para presentarlo al Señor
২২ততঃ পৰং মূসালিখিতৱ্যৱস্থাযা অনুসাৰেণ মৰিযমঃ শুচিৎৱকাল উপস্থিতে,
23 (como está escrito en la ley del Señor: “Todo varón que abra el vientre será llamado santo para el Señor”),
২৩"প্ৰথমজঃ সৰ্ৱ্ৱঃ পুৰুষসন্তানঃ পৰমেশ্ৱৰে সমৰ্প্যতাং," ইতি পৰমেশ্ৱৰস্য ৱ্যৱস্থযা
24 y para ofrecer un sacrificio según lo que se dice en la ley del Señor: “Un par de tórtolas o dos pichones”.
২৪যীশুং পৰমেশ্ৱৰে সমৰ্পযিতুম্ শাস্ত্ৰীযৱিধ্যুক্তং কপোতদ্ৱযং পাৰাৱতশাৱকদ্ৱযং ৱা বলিং দাতুং তে তং গৃহীৎৱা যিৰূশালমম্ আযযুঃ|
25 He aquí que había en Jerusalén un hombre que se llamaba Simeón. Este hombre era justo y piadoso, y buscaba la consolación de Israel, y el Espíritu Santo estaba sobre él.
২৫যিৰূশালম্পুৰনিৱাসী শিমিযোন্নামা ধাৰ্ম্মিক এক আসীৎ স ইস্ৰাযেলঃ সান্ত্ৱনামপেক্ষ্য তস্থৌ কিঞ্চ পৱিত্ৰ আত্মা তস্মিন্নাৱিৰ্ভূতঃ|
26 Le había sido revelado por el Espíritu Santo que no vería la muerte antes de ver al Cristo del Señor.
২৬অপৰং প্ৰভুণা পৰমেশ্ৱৰেণাভিষিক্তে ত্ৰাতৰি ৎৱযা ন দৃষ্টে ৎৱং ন মৰিষ্যসীতি ৱাক্যং পৱিত্ৰেণ আত্মনা তস্ম প্ৰাকথ্যত|
27 Entró en el templo en el Espíritu. Cuando los padres introdujeron al niño, Jesús, para que hicieran con él lo que estaba previsto en la ley,
২৭অপৰঞ্চ যদা যীশোঃ পিতা মাতা চ তদৰ্থং ৱ্যৱস্থানুৰূপং কৰ্ম্ম কৰ্ত্তুং তং মন্দিৰম্ আনিন্যতুস্তদা
28 entonces lo recibió en sus brazos, bendijo a Dios y dijo
২৮শিমিযোন্ আত্মন আকৰ্ষণেন মন্দিৰমাগত্য তং ক্ৰোডে নিধায ঈশ্ৱৰস্য ধন্যৱাদং কৃৎৱা কথযামাস, যথা,
29 “Ahora, Señor, liberas a tu siervo, en paz, según tu palabra;
২৯হে প্ৰভো তৱ দাসোযং নিজৱাক্যানুসাৰতঃ| ইদানীন্তু সকল্যাণো ভৱতা সংৱিসৃজ্যতাম্|
30 porque mis ojos han visto tu salvación,
৩০যতঃ সকলদেশস্য দীপ্তযে দীপ্তিৰূপকং|
31 que has preparado delante de todos los pueblos;
৩১ইস্ৰাযেলীযলোকস্য মহাগৌৰৱৰূপকং|
32 una luz para la revelación a las naciones, y la gloria de tu pueblo Israel”.
৩২যং ত্ৰাযকং জনানান্তু সম্মুখে ৎৱমজীজনঃ| সএৱ ৱিদ্যতেঽস্মাকং ধ্ৰৱং নযননগোচৰে||
33 José y su madre se maravillaban de lo que se decía de él.
৩৩তদানীং তেনোক্তা এতাঃ সকলাঃ কথাঃ শ্ৰুৎৱা তস্য মাতা যূষফ্ চ ৱিস্মযং মেনাতে|
34 Simeón los bendijo, y dijo a María, su madre: “He aquí que este niño está destinado a la caída y al levantamiento de muchos en Israel, y a ser una señal de la que se habla.
৩৪ততঃ পৰং শিমিযোন্ তেভ্য আশিষং দত্ত্ৱা তন্মাতৰং মৰিযমম্ উৱাচ, পশ্য ইস্ৰাযেলো ৱংশমধ্যে বহূনাং পাতনাযোত্থাপনায চ তথা ৱিৰোধপাত্ৰং ভৱিতুং, বহূনাং গুপ্তমনোগতানাং প্ৰকটীকৰণায বালকোযং নিযুক্তোস্তি|
35 Sí, una espada atravesará tu propia alma, para que se revelen los pensamientos de muchos corazones.”
৩৫তস্মাৎ তৱাপি প্ৰাণাঃ শূলেন ৱ্যৎস্যন্তে|
36 Había una tal Ana, profetisa, hija de Fanuel, de la tribu de Aser (era de edad avanzada, pues había vivido con un marido siete años desde su virginidad,
৩৬অপৰঞ্চ আশেৰস্য ৱংশীযফিনূযেলো দুহিতা হন্নাখ্যা অতিজৰতী ভৱিষ্যদ্ৱাদিন্যেকা যা ৱিৱাহাৎ পৰং সপ্ত ৱৎসৰান্ পত্যা সহ ন্যৱসৎ ততো ৱিধৱা ভূৎৱা চতুৰশীতিৱৰ্ষৱযঃপৰ্য্যনতং
37 y llevaba como ochenta y cuatro años de viuda), que no se apartaba del templo, adorando con ayunos y peticiones noche y día.
৩৭মন্দিৰে স্থিৎৱা প্ৰাৰ্থনোপৱাসৈৰ্দিৱানিশম্ ঈশ্ৱৰম্ অসেৱত সাপি স্ত্ৰী তস্মিন্ সমযে মন্দিৰমাগত্য
38 Subiendo a esa misma hora, dio gracias al Señor y habló de él a todos los que buscaban la redención en Jerusalén.
৩৮পৰমেশ্ৱৰস্য ধন্যৱাদং চকাৰ, যিৰূশালম্পুৰৱাসিনো যাৱন্তো লোকা মুক্তিমপেক্ষ্য স্থিতাস্তান্ যীশোৰ্ৱৃত্তান্তং জ্ঞাপযামাস|
39 Cuando cumplieron todo lo que estaba previsto en la ley del Señor, volvieron a Galilea, a su ciudad, Nazaret.
৩৯ইত্থং পৰমেশ্ৱৰস্য ৱ্যৱস্থানুসাৰেণ সৰ্ৱ্ৱেষু কৰ্ম্মসু কৃতেষু তৌ পুনশ্চ গালীলো নাসৰত্নামকং নিজনগৰং প্ৰতস্থাতে|
40 El niño crecía y se fortalecía en su espíritu, lleno de sabiduría, y la gracia de Dios estaba sobre él.
৪০তৎপশ্চাদ্ বালকঃ শৰীৰেণ ৱৃদ্ধিমেত্য জ্ঞানেন পৰিপূৰ্ণ আত্মনা শক্তিমাংশ্চ ভৱিতুমাৰেভে তথা তস্মিন্ ঈশ্ৱৰানুগ্ৰহো বভূৱ|
41 Sus padres iban todos los años a Jerusalén en la fiesta de la Pascua.
৪১তস্য পিতা মাতা চ প্ৰতিৱৰ্ষং নিস্তাৰোৎসৱসমযে যিৰূশালমম্ অগচ্ছতাম্|
42 Cuando tenía doce años, subieron a Jerusalén según la costumbre de la fiesta;
৪২অপৰঞ্চ যীশৌ দ্ৱাদশৱৰ্ষৱযস্কে সতি তৌ পৰ্ৱ্ৱসমযস্য ৰীত্যনুসাৰেণ যিৰূশালমং গৎৱা
43 y cuando se cumplieron los días, al regresar, el niño Jesús se quedó en Jerusalén. José y su madre no lo sabían,
৪৩পাৰ্ৱ্ৱণং সম্পাদ্য পুনৰপি ৱ্যাঘুয্য যাতঃ কিন্তু যীশুৰ্বালকো যিৰূশালমি তিষ্ঠতি| যূষফ্ তন্মাতা চ তদ্ অৱিদিৎৱা
44 pero suponiendo que estaba en la compañía, se fueron de viaje un día; y lo buscaron entre sus parientes y conocidos.
৪৪স সঙ্গিভিঃ সহ ৱিদ্যত এতচ্চ বুদ্ৱ্ৱা দিনৈকগম্যমাৰ্গং জগ্মতুঃ| কিন্তু শেষে জ্ঞাতিবন্ধূনাং সমীপে মৃগযিৎৱা তদুদ্দেশমপ্ৰাপ্য
45 Al no encontrarlo, volvieron a Jerusalén buscándolo.
৪৫তৌ পুনৰপি যিৰূশালমম্ পৰাৱৃত্যাগত্য তং মৃগযাঞ্চক্ৰতুঃ|
46 Al cabo de tres días lo encontraron en el templo, sentado en medio de los maestros, escuchándolos y haciéndoles preguntas.
৪৬অথ দিনত্ৰযাৎ পৰং পণ্ডিতানাং মধ্যে তেষাং কথাঃ শৃণ্ৱন্ তত্ত্ৱং পৃচ্ছংশ্চ মন্দিৰে সমুপৱিষ্টঃ স তাভ্যাং দৃষ্টঃ|
47 Todos los que le oían se asombraban de su comprensión y de sus respuestas.
৪৭তদা তস্য বুদ্ধ্যা প্ৰত্যুত্তৰৈশ্চ সৰ্ৱ্ৱে শ্ৰোতাৰো ৱিস্মযমাপদ্যন্তে|
48 Al verle, se asombraron; y su madre le dijo: “Hijo, ¿por qué nos has tratado así? He aquí que tu padre y yo te buscábamos ansiosamente”.
৪৮তাদৃশং দৃষ্ট্ৱা তস্য জনকো জননী চ চমচ্চক্ৰতুঃ কিঞ্চ তস্য মাতা তমৱদৎ, হে পুত্ৰ, কথমাৱাং প্ৰতীত্থং সমাচৰস্ত্ৱম্? পশ্য তৱ পিতাহঞ্চ শোকাকুলৌ সন্তৌ ৎৱামন্ৱিচ্ছাৱঃ স্ম|
49 Él les dijo: “¿Por qué me buscabais? ¿No sabíais que debía estar en la casa de mi Padre?”
৪৯ততঃ সোৱদৎ কুতো মাম্ অন্ৱৈচ্ছতং? পিতুৰ্গৃহে মযা স্থাতৱ্যম্ এতৎ কিং যুৱাভ্যাং ন জ্ঞাযতে?
50 Ellos no entendían lo que les decía.
৫০কিন্তু তৌ তস্যৈতদ্ৱাক্যস্য তাৎপৰ্য্যং বোদ্ধুং নাশক্নুতাং|
51 Bajó con ellos y llegó a Nazaret. Se sometió a ellos, y su madre guardaba todas estas palabras en su corazón.
৫১ততঃ পৰং স তাভ্যাং সহ নাসৰতং গৎৱা তযোৰ্ৱশীভূতস্তস্থৌ কিন্তু সৰ্ৱ্ৱা এতাঃ কথাস্তস্য মাতা মনসি স্থাপযামাস|
52 Y Jesús crecía en sabiduría y en estatura, y en gracia ante Dios y los hombres.
৫২অথ যীশো ৰ্বুদ্ধিঃ শৰীৰঞ্চ তথা তস্মিন্ ঈশ্ৱৰস্য মানৱানাঞ্চানুগ্ৰহো ৱৰ্দ্ধিতুম্ আৰেভে|
