Salmos 132

1 Acuérdate, o! Jehová, de David, de toda su aflicción:

Opomeni se, Gospode, Davida i sve smjernosti njegove,

2 Que juró a Jehová, prometió al fuerte de Jacob:

Kako se kunijaše Gospodu, i zavjetovaše Bogu Jakovljevu:

3 No entraré en la morada de mi casa: no subiré sobre el lecho de mi estrado:

“Neæu uæi u šator doma svojega, niti æu leæi na postelju odra svojega;

4 No daré sueño a mis ojos, ni a mis párpados adormecimiento,

Neæu dati sna oèima svojima, ni vjeðama svojima drijema;

5 Hasta que halle lugar para Jehová, moradas para el fuerte de Jacob.

Dok ne naðem mjesta Gospodu, stana Bogu Jakovljevu.”

6 He aquí, en Efrata oímos de ella: hallámosla en los campos del bosque.

Evo, èusmo da je u Jefremovoj zemlji, naðosmo ga na poljima Kirijat-Jarimskim.

7 Entraremos en sus tiendas: encorvarnos hemos al estrado de sus pies.

Uðimo u stan njegov, poklonimo se podnožju nogu njegovijeh.

8 Levántate, o! Jehová, a tu reposo, tú, y el arca de tu fortaleza.

Stani, Gospode, na poèivalištu svojem, ti i kovèeg sile tvoje.

9 Tus sacerdotes vistan justicia; y tus piadosos se regocijen.

Sveštenici tvoji nek se obuku u pravdu, i sveci tvoji nek se raduju.

10 Por amor de David tu siervo no vuelvas de tu ungido el rostro.

Radi Davida sluge svojega nemoj odvratiti lica od pomazanika svojega.

11 Juró Jehová verdad a David, no se apartará de ella: de fruto de tu vientre pondré sobre tu trono.

Zakle se Gospod Davidu u istini, od koje neæe otstupiti; od poroda tvojega posadiæu na prijestolu tvojemu.

12 Si tus hijos guardaren mi alianza, y mi testimonio que yo les enseñaré: sus hijos también se asentarán sobre tu trono para siempre.

Ako sinovi tvoji ušèuvaju zavjet moj i otkrivenja moja kojima æu ih nauèiti, onda æe i sinovi njihovi dovijeka sjedjeti na prijestolu svom.

13 Porque Jehová ha elegido a Sión: la codició por habitación para sí.

Jer je izabrao Gospod Sion, i omilje mu živjeti na njemu.

14 Este será mi reposo para siempre: aquí habitaré, porque la he codiciado.

Ovo je poèivalište moje uvijek, ovdje æu se naseliti; jer mi je omiljelo.

15 A su mantenimiento daré bendición: sus pobres hartaré de pan.

Hranu æu njegovu blagosloviti, nište njegove nasitiæu hljeba.

16 Y a sus sacerdotes vestiré de salud; y sus piadosos exultarán de gozo.

Sveštenike æu njegove obuæi u spasenje, i sveti æe se njegovi radovati.

17 Allí haré reverdecer el cuerno de David: yo he aparejado lámpara a mi ungido.

Tu æu uèiniti da uzraste rog Davidu, postaviæu vidjelo pomazaniku svojemu.

18 A sus enemigos vestiré de confusión; y sobre él florecerá su corona.

Neprijatelje æu njegove obuæi u sramotu; a na njemu æe cvjetati vijenac njegov.