Proverbios 5
1 HIJO mío, está atento á mi sabiduría, y á mi inteligencia inclina tu oído;
Synu mój, zważaj na moją mądrość i nakłoń twego ucha ku mojemu rozumowi;
2 Para que guardes consejo, y tus labios conserven la ciencia.
Abyś zachował rozwagę i [aby] twoje wargi strzegły wiedzy.
3 Porque los labios de la extraña destilan miel, y su paladar es más blando que el aceite:
Bo wargi obcej kobiety ociekają miodem, a jej usta gładsze są niż oliwa;
4 Mas su fin es amargo como el ajenjo, agudo como cuchillo de dos filos.
Lecz jej koniec jest gorzki jak piołun, ostry jak miecz obosieczny.
Jej nogi zstępują do śmierci, jej kroki prowadzą do piekła. (Sheol h7585)
6 Sus caminos son instables; no [los] conocerás, si no considerares el camino de vida.
Abyś nie rozważał ścieżki życia, jej drogi są [tak] niestałe, [że] nie poznasz [ich].
7 Ahora pues, hijos, oidme, y no os apartéis de las razones de mi boca.
Teraz więc, synowie, słuchajcie mnie i nie odstępujcie od słów moich ust.
8 Aleja de ella tu camino, y no te acerques á la puerta de su casa;
Oddal od niej swą drogę i nie zbliżaj się do drzwi jej domu;
9 Porque no des á los extraños tu honor, y tus años á cruel;
Abyś nie oddał obcym twojej sławy, a twoich lat okrutnikowi;
10 Porque no se harten los extraños de tu fuerza, y tus trabajos [estén] en casa del extraño;
Aby obcy nie nasycili się twoim dobytkiem, a twój dorobek [nie został] w cudzym domu;
11 Y gimas en tus postrimerías, cuando se consumiere tu carne y tu cuerpo,
I abyś nie jęczał u kresu swych dni, gdy twoja skóra i ciało będą zniszczone;
12 Y digas: ¡Cómo aborrecí el consejo, y mi corazón menospreció la reprensión;
I nie musiał powiedzieć: O, jakże nienawidziłem karności i moje serce gardziło upomnieniem!
13 Y no oí la voz de los que me adoctrinaban, y á los que me enseñaban no incliné mi oído!
Nie słuchałem głosu moich wychowawców i nie nakłaniałem ucha ku tym, którzy mnie nauczali!
14 Casi en todo mal he estado, en medio de la sociedad y de la congregación.
O mało co nie wpadłem we wszelkie nieszczęście wśród zebrania i zgromadzenia.
15 Bebe el agua de tu cisterna, y los raudales de tu pozo.
Pij wodę z własnego zdroju i wody płynące z twojego źródła!
16 Derrámense por de fuera tus fuentes, en las plazas los ríos de aguas.
Niech rozproszą się twoje źródła, a po ulicach strumienie wód.
17 Sean para ti solo, y no para los extraños contigo.
Niech należą tylko do ciebie, a nie do obcych wraz z tobą.
18 Sea bendito tu manantial; y alégrate con la mujer de tu mocedad.
Niech twój zdrój będzie błogosławiony i ciesz się żoną twojej młodości.
19 [Como] cierva amada y graciosa corza, sus pechos te satisfagan en todo tiempo; y en su amor recréate siempre.
[Niech będzie jak] wdzięczna łania i rozkoszna sarna; niech jej piersi zawsze cię nasycają, nieustannie zachwycaj się jej miłością.
20 ¿Y por qué, hijo mío, andarás ciego con la ajena, y abrazarás el seno de la extraña?
Dlaczego, synu mój, masz zachwycać się obcą kobietą i obejmować piersi cudzej?
21 Pues que los caminos del hombre están ante los ojos de Jehová, y él considera todas sus veredas.
Gdyż drogi człowieka są przed oczami PANA [i] waży [on] wszystkie jego ścieżki.
22 Prenderán al impío sus propias iniquidades, y detenido será con las cuerdas de su pecado.
Niegodziwego schwytają jego własne nieprawości i uwikła się w powrozy swego grzechu.
23 El morirá por falta de corrección; y errará por la grandeza de su locura.
Umrze z braku karności i będzie błądził z powodu swojej wielkiej głupoty.
