Ordspråksboken 12

1 Den sig gerna straffa låter, han varder klok; men den der ostraffad vara vill, han blifver en dåre.

Kto kocha karność, kocha wiedzę, a kto nienawidzi upomnienia, jest głupi.

2 Den der from är, honom vederfars tröst af Herranom; men en ond man varder förkastad.

Dobry [człowiek] zdobędzie łaskę PANA, ale [PAN] potępi podstępnego.

3 Ett ogudaktigt väsende främjar menniskona intet; men dens rättfärdigas rot skall blifva.

Człowiek nie umocni się niegodziwością, lecz korzeń sprawiedliwych nie będzie poruszony.

4 En idog qvinna är sins mans krona; men en oidog är såsom var i hans ben.

Żona cnotliwa [jest] koroną swego męża, ale ta, która go hańbi, [jest] jak zgnilizna w jego kościach.

5 De rättfärdigas tankar äro redelige; men de ogudaktigas anslag äro bedrägeri.

Myśli sprawiedliwych są prawe, a rady niegodziwych zdradliwe.

6 De ogudaktigas anslag vakta efter blod; men de frommas mun friar dem.

Słowa niegodziwych czyhają na krew, lecz usta prawych ocalą ich.

7 De ogudaktige skola varda omstörte, och icke mer vara till; men dens rättfärdigas hus blifver beståndandes.

Niegodziwi zostają powaleni i już ich nie ma, a dom sprawiedliwych się ostoi.

8 Ett godt råd varder (dock på ändalyktene) lofvadt; men arg list kommer på skam.

Człowiek będzie chwalony za jego mądrość, a kto jest przewrotnego serca, zostanie wzgardzony.

9 Den som ringa är, och tager vara uppå sitt, han är bättre än den der stor vill vara, och honom fattas bröd.

Lepszy [jest człowiek] wzgardzony, który ma sługę, niż ten, kto się chwali, a któremu brak chleba.

10 Den rättfärdige förbarmar sig öfver sin ök; men de ogudaktigas hjerta är obarmhertigt.

Sprawiedliwy dba o życie swego bydła, a serce niegodziwych jest okrutne.

11 Den som sin åker brukar, han skall få bröd tillfyllest; men den som går efter de ting, som intet af nödene äro, han är en dåre.

Kto uprawia swoją ziemię, nasyci się chlebem, a kto naśladuje próżnujących, jest nierozumny.

12 Dens ogudaktigas lust är till att göra skada; men dens rättfärdigas rot skall bära frukt.

Niegodziwy pragnie sieci złych, a korzeń sprawiedliwych wydaje [owoc].

13 Den onde varder gripen i sin egen falska ord; men den rättfärdige undkommer ångest.

Zły zostaje usidlony przez grzech swoich warg, a sprawiedliwy wyjdzie z ucisku.

14 Mycket godt kommer enom genom munsens frukt; och menniskone varder vedergullet efter som hennes händer förtjent hafva.

Człowiek nasyci się dobrem z owocu swoich ust, a za [dzieła] swoich rąk otrzyma zapłatę.

15 Enom dåra behagar hans sed väl; men den der råde lyder, han är vis.

Droga głupiego [wydaje się] słuszna w jego oczach, ale kto słucha rady, jest mądry.

16 En dåre beviser sina vrede snarliga; men den der smälek fördöljer, han är vis.

Gniew głupiego objawia się od razu, a roztropny skrywa hańbę.

17 Den som sannfärdig är, han säger hvad rätt är; men ett falskt vittne bedrager.

Kto mówi prawdę, wyraża sprawiedliwość, ale fałszywy świadek – oszustwo.

18 Den der ovarliga talar, han stinger såsom ett svärd; men de visas tunga är helsosam.

Znajdzie się taki, którego [słowa] są jak miecz przeszywający, lecz język mądrych [jest] lekarstwem.

19 En sannfärdig mun består evigliga; men en falsk tunga består icke länge.

Prawdomówne wargi będą trwać na wieki, ale język kłamliwy [trwa] króciutko.

20 De som något ondt råda, bedraga sig sjelfva; men de som tillfrid råda, de skola glädja sig deraf.

Podstęp [jest] w sercu tych, którzy knują zło, lecz u doradzających pokój [jest] radość.

21 Dem rättfärdiga varder intet ondt vederfarandes; men de ogudaktige skola med olycko fulla varda.

Sprawiedliwego nie spotka żadne zło, ale niegodziwi będą pełni nieszczęścia.

22 Falske munnar äro Herranom en styggelse; men de som troliga handla, de behaga honom väl.

Wargi kłamliwe budzą odrazę w PANU, a ci, którzy postępują w prawdzie, podobają mu się.

23 En vis man gör icke mycket af sin klokhet; men de dårars hjerta utropar sin dårskap.

Człowiek roztropny ukrywa wiedzę, a serce głupich rozgłasza głupotę.

24 En trifven hand skall varda väldig; men den som som lat är, hon måste skatt gifva.

Ręka pracowitych będzie panowała, a leniwa będzie płaciła daninę.

25 Sorg i hjertana kränker; men ett vänligit ord fröjdar.

Troska w sercu człowieka przygnębia je, a dobre słowo je rozwesela.

26 Den rättfärdige hafver bättre än hans näste; men de ogudaktigas väg förförer dem.

Sprawiedliwy jest zacniejszy od swego bliźniego, a droga niegodziwych prowadzi ich na manowce.

27 Enom latom lyckas icke hans handel; men en trifven menniska varder rik.

Leniwy nie upiecze tego, co upolował, ale mienie człowieka pracowitego [jest] cenne.

28 På rättom väg är lif, och på farnom stig är ingen död.

Na ścieżce sprawiedliwości jest życie, na jej drodze nie ma śmierci.