Romarbrevet 13
1 Hvar och en vare Öfverhetene, som väldet hafver, underdånig; ty ingen Öfverhet är, utan af Gudi; den Öfverhet, som är, hon är skickad af Gudi.
ଯୁଷ୍ମାକମ୍ ଏକୈକଜନଃ ଶାସନପଦସ୍ୟ ନିଘ୍ନୋ ଭୱତୁ ଯତୋ ଯାନି ଶାସନପଦାନି ସନ୍ତି ତାନି ସର୍ୱ୍ୱାଣୀଶ୍ୱରେଣ ସ୍ଥାପିତାନି; ଈଶ୍ୱରଂ ୱିନା ପଦସ୍ଥାପନଂ ନ ଭୱତି|
2 Derföre, ho sig sätter emot Öfverheten, han sätter sig emot Guds skickelse; men de som sätta sig deremot, de skola få en dom öfver sig.
ଇତି ହେତୋଃ ଶାସନପଦସ୍ୟ ଯତ୍ ପ୍ରାତିକୂଲ୍ୟଂ ତଦ୍ ଈଶ୍ୱରୀଯନିରୂପଣସ୍ୟ ପ୍ରାତିକୂଲ୍ୟମେୱ; ଅପରଂ ଯେ ପ୍ରାତିକୂଲ୍ୟମ୍ ଆଚରନ୍ତି ତେ ସ୍ୱେଷାଂ ସମୁଚିତଂ ଦଣ୍ଡଂ ସ୍ୱଯମେୱ ଘଟଯନ୍ତେ|
3 Ty de, som väldet hafva, äro icke dem till räddhåga som väl göra, utan dem som illa göra. Vill du icke frukta för Öfverheten, så gör det godt är, så får du pris af honom;
ଶାସ୍ତା ସଦାଚାରିଣାଂ ଭଯପ୍ରଦୋ ନହି ଦୁରାଚାରିଣାମେୱ ଭଯପ୍ରଦୋ ଭୱତି; ତ୍ୱଂ କିଂ ତସ୍ମାନ୍ ନିର୍ଭଯୋ ଭୱିତୁମ୍ ଇଚ୍ଛସି? ତର୍ହି ସତ୍କର୍ମ୍ମାଚର, ତସ୍ମାଦ୍ ଯଶୋ ଲପ୍ସ୍ୟସେ,
4 Ty han är Guds tjenare, dig till godo. Men gör du det ondt är, så må du rädas; ty han bär icke svärdet förgäfves; utan han är Guds tjenare, en nämnare honom till straff, som illa gör.
ଯତସ୍ତୱ ସଦାଚରଣାଯ ସ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ଭୃତ୍ୟୋଽସ୍ତି| କିନ୍ତୁ ଯଦି କୁକର୍ମ୍ମାଚରସି ତର୍ହି ତ୍ୱଂ ଶଙ୍କସ୍ୱ ଯତଃ ସ ନିରର୍ଥକଂ ଖଙ୍ଗଂ ନ ଧାରଯତି; କୁକର୍ମ୍ମାଚାରିଣଂ ସମୁଚିତଂ ଦଣ୍ଡଯିତୁମ୍ ସ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ଦଣ୍ଡଦଭୃତ୍ୟ ଏୱ|
5 Fördenskull måste man vara underdånig, icke allenast för straffets skull, utan ock för samvetets skull.
ଅତଏୱ କେୱଲଦଣ୍ଡଭଯାନ୍ନହି କିନ୍ତୁ ସଦସଦ୍ବୋଧାଦପି ତସ୍ୟ ୱଶ୍ୟେନ ଭୱିତୱ୍ୟଂ|
6 Derföre måsten I ock gifva skatt; ty de äro Guds tjenare, som sådant skola sköta.
ଏତସ୍ମାଦ୍ ଯୁଷ୍ମାକଂ ରାଜକରଦାନମପ୍ୟୁଚିତଂ ଯସ୍ମାଦ୍ ଯେ କରଂ ଗୃହ୍ଲନ୍ତି ତ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ କିଙ୍କରା ଭୂତ୍ୱା ସତତମ୍ ଏତସ୍ମିନ୍ କର୍ମ୍ମଣି ନିୱିଷ୍ଟାସ୍ତିଷ୍ଠନ୍ତି|
7 Så gifver nu hvarjom och enom det I pligtige ären; dem skatt, som skatt bör; dem tull, som tull bör; dem rädsel, som rädsel tillhörer; dem heder, som heder tillhörer.
ଅସ୍ମାତ୍ କରଗ୍ରାହିଣେ କରଂ ଦତ୍ତ, ତଥା ଶୁଲ୍କଗ୍ରାହିଣେ ଶୁଲ୍କଂ ଦତ୍ତ, ଅପରଂ ଯସ୍ମାଦ୍ ଭେତୱ୍ୟଂ ତସ୍ମାଦ୍ ବିଭୀତ, ଯଶ୍ଚ ସମାଦରଣୀଯସ୍ତଂ ସମାଦ୍ରିଯଧ୍ୱମ୍; ଇତ୍ଥଂ ଯସ୍ୟ ଯତ୍ ପ୍ରାପ୍ୟଂ ତତ୍ ତସ୍ମୈ ଦତ୍ତ|
8 Varer ingom något skyldige, utan att I älskens inbördes; ty den som älskar den andra, han hafver fullbordat lagen.
ଯୁଷ୍ମାକଂ ପରସ୍ପରଂ ପ୍ରେମ ୱିନା ଽନ୍ୟତ୍ କିମପି ଦେଯମ୍ ଋଣଂ ନ ଭୱତୁ, ଯତୋ ଯଃ ପରସ୍ମିନ୍ ପ୍ରେମ କରୋତି ତେନ ୱ୍ୟୱସ୍ଥା ସିଧ୍ୟତି|
9 Ty det som sagdt är: Du skall icke göra hor; du skall icke dräpa; du skall icke stjäla; du skall icke bära falskt vittne; du skall icke begära; och annat sådant bud, det beslutes i detta ordet: Du skall älska din nästa som dig sjelf.
ୱସ୍ତୁତଃ ପରଦାରାନ୍ ମା ଗଚ୍ଛ, ନରହତ୍ୟାଂ ମା କାର୍ଷୀଃ, ଚୈର୍ୟ୍ୟଂ ମା କାର୍ଷୀଃ, ମିଥ୍ୟାସାକ୍ଷ୍ୟଂ ମା ଦେହି, ଲୋଭଂ ମା କାର୍ଷୀଃ, ଏତାଃ ସର୍ୱ୍ୱା ଆଜ୍ଞା ଏତାଭ୍ୟୋ ଭିନ୍ନା ଯା କାଚିଦ୍ ଆଜ୍ଞାସ୍ତି ସାପି ସ୍ୱସମୀପୱାସିନି ସ୍ୱୱତ୍ ପ୍ରେମ କୁର୍ୱ୍ୱିତ୍ୟନେନ ୱଚନେନ ୱେଦିତା|
10 Kärleken gör sin nästa intet ondt. Så är nu kärleken lagsens fullbordan.
ଯତଃ ପ୍ରେମ ସମୀପୱାସିନୋଽଶୁଭଂ ନ ଜନଯତି ତସ୍ମାତ୍ ପ୍ରେମ୍ନା ସର୍ୱ୍ୱା ୱ୍ୟୱସ୍ଥା ପାଲ୍ୟତେ|
11 Och medan vi sådant vete, nämliga tiden, att nu är stunden till att uppstå af sömnen, efter vår salighet är nu närmer, än då vi troddet;
ପ୍ରତ୍ୟଯୀଭୱନକାଲେଽସ୍ମାକଂ ପରିତ୍ରାଣସ୍ୟ ସାମୀପ୍ୟାଦ୍ ଇଦାନୀଂ ତସ୍ୟ ସାମୀପ୍ୟମ୍ ଅୱ୍ୟୱହିତଂ; ଅତଃ ସମଯଂ ୱିୱିଚ୍ୟାସ୍ମାଭିଃ ସାମ୍ପ୍ରତମ୍ ଅୱଶ୍ୟମେୱ ନିଦ୍ରାତୋ ଜାଗର୍ତ୍ତୱ୍ୟଂ|
12 Natten är framfaren, och dagen är kommen; derföre låter oss bortkasta mörksens gerningar, och ikläda oss ljusens vapen:
ବହୁତରା ଯାମିନୀ ଗତା ପ୍ରଭାତଂ ସନ୍ନିଧିଂ ପ୍ରାପ୍ତଂ ତସ୍ମାତ୍ ତାମସୀଯାଃ କ୍ରିଯାଃ ପରିତ୍ୟଜ୍ୟାସ୍ମାଭି ର୍ୱାସରୀଯା ସଜ୍ଜା ପରିଧାତୱ୍ୟା|
13 Låter oss ärliga vandra, såsom om dagen; icke i fråsseri och dryckenskap; icke i kamrar och okyskhet; icke i kif och nit;
ଅତୋ ହେତୋ ର୍ୱଯଂ ଦିୱା ୱିହିତଂ ସଦାଚରଣମ୍ ଆଚରିଷ୍ୟାମଃ| ରଙ୍ଗରସୋ ମତ୍ତତ୍ୱଂ ଲମ୍ପଟତ୍ୱଂ କାମୁକତ୍ୱଂ ୱିୱାଦ ଈର୍ଷ୍ୟା ଚୈତାନି ପରିତ୍ୟକ୍ଷ୍ୟାମଃ|
14 Utan ikläder eder Herran Jesum Christum; och fordrer köttet, dock icke till kättja.
ଯୂଯଂ ପ୍ରଭୁଯୀଶୁଖ୍ରୀଷ୍ଟରୂପଂ ପରିଚ୍ଛଦଂ ପରିଧଦ୍ଧ୍ୱଂ ସୁଖାଭିଲାଷପୂରଣାଯ ଶାରୀରିକାଚରଣଂ ମାଚରତ|
