Psaltaren 18
1 För sångmästaren; av HERRENS tjänare David, som talade till HERREN denna sångs ord, när HERREN hade räddat honom från alla hans fienders hand och ur Sauls våld.
Voor muziekbegeleiding. Van den Dienaar van Jahweh; van David, die tot Jahweh de woorden van dit lied heeft gericht, toen Jahweh hem had verlost uit de hand van al zijn vijanden en ook uit de hand van Saul. En hij sprak: Ik heb U lief, o Jahweh, mijn kracht;
2 Han sade: Hjärtligen kär har jag dig, HERRE, min starkhet,
Jahweh, mijn toevlucht, mijn burcht en mijn veste; Mijn God, mijn rots, waarop ik kan schuilen, Mijn schild, de hoorn van mijn heil, en mijn schutse.
3 HERRE, mitt bergfäste, min borg och min räddare, min Gud, min klippa, till vilken jag tager min tillflykt, min sköld och min frälsnings horn, mitt värn.
Ik roep: Geprezen zij Jahweh! En ben van mijn vijand verlost.
4 HERREN, den högtlovade, åkallar jag, och från mina fiender bliver jag frälst.
De branding van de dood had mij al gegrepen, De golven der onderwereld sloegen over mij heen;
De strikken van het dodenrijk hielden mij vast, De klemmen van de dood lagen voor mij gereed: (Sheol h7585)
6 Dödsrikets band omslöto mig, dödens snaror föllo över mig.
Maar ik riep tot Jahweh in mijn nood, En schreide om hulp tot mijn God. En Hij hoorde mijn stem in zijn vorstelijke woning, Mijn hulpgeroep drong door tot zijn oren:
7 Men jag åkallade HERREN i min nöd och ropade till min Gud. Han hörde från sin himmelska boning min röst, och mitt rop inför honom kom till hans öron.
Daar schudde en beefde de aarde, Rilden en dreunden de fundamenten der bergen; Want Hij was in woede ontstoken,
8 Då skalv jorden och bävade, och bergens grundvalar darrade; de skakades, ty hans vrede var upptänd.
Rook steeg op uit zijn neus, Verslindend vuur spoot uit zijn mond, En gloeiende kolen spatten er uit.
9 Rök steg upp från hans näsa och förtärande eld från hans mun; eldsglöd ljungade från honom.
Hij boog de hemel, en daalde neer, Grauwe wolken onder zijn voeten;
10 Och han sänkte himmelen och for ned, och töcken var under hans fötter.
Hij besteeg den Cherub en vloog in het rond, Zwevend op de windewieken.
11 Han for på keruben och flög, han svävade på vindens vingar.
Hij sloeg de duisternis als een dek om Zich heen, Donkere nevels, dreigende wolken waren zijn tent;
12 Han gjorde mörker till sitt täckelse, till en hydda som omslöt honom; mörka vatten, tjocka moln.
En door de gloed, die voor Hem uitging, Braakten zijn wolken hagel en vurige kolen.
13 Av glansen framför honom veko molnen undan; hagel föll, och eldsglöd for ned.
En in de hemel donderde Jahweh, Verhief de Allerhoogste zijn stem;
14 Och HERREN dundrade i himmelen, den Högste lät höra sin röst; hagel föll, och eldsglöd for ned.
Hij schoot zijn pijlen en strooide ze rond, Slingerde zijn bliksems, en joeg ze uiteen.
15 Han sköt sina pilar och förskingrade dem, ljungeldar i mängd och förvirrade dem.
Open lag de bedding der zee, Het fundament van de aarde kwam bloot: Door uw dreigen, o Jahweh, Door het snuivend gebries van uw neus.
16 Vattnens bäddar kommo i dagen, och jordens grundvalar blottades, för din näpst, o HERRE, för din vredes stormvind.
Van boven boog Hij Zich neer, greep mij vast, En trok mij weg uit de onstuimige wateren;
17 Han räckte ut sin hand från höjden och fattade mig, han drog mig upp ur de stora vattnen.
Hij verloste mij van mijn grimmigen vijand En van mijn haters, want ze waren te machtig.
18 Han räddade mig från min starke fiende och från mina ovänner, ty de voro mig övermäktiga.
Ze waren uitgetrokken op de dag van mijn rampspoed, Maar Jahweh was mijn beschermer;
19 De överföllo mig på min olyckas dag, men HERREN blev mitt stöd.
Hij beveiligde mij, En bracht mij redding, omdat Hij mij liefhad.
20 Han förde mig ut på rymlig plats; han räddade mig, ty han hade behag till mig.
Toen werd mijn gerechtigheid door Jahweh beloond, Mijn reinheid van handen vergolden:
21 HERREN lönar mig efter min rättfärdighet; efter mina händers renhet vedergäller han mig.
Want ik had de wegen van Jahweh bewandeld, Niet gezondigd tegen mijn God;
22 Ty jag höll mig på HERRENS vägar och avföll icke från min Gud i ogudaktighet;
Ik had al zijn geboden voor ogen gehouden, Niet zijn wetten ontweken;
23 nej, alla hans rätter hade jag för ögonen, och hans stadgar lät jag icke vika ifrån mig.
Ik was voor Hem zonder smet, Had mij zuiver van zonde bewaard;
24 Så var jag ostrafflig inför honom och tog mig till vara för missgärning.
Daarom werd mijn gerechtigheid door Jahweh beloond, En mijn reinheid van handen in zijn ogen.
25 Därför vedergällde mig HERREN efter min rättfärdighet, efter mina händers renhet inför hans ögon.
Want voor getrouwen toont Gij U trouw, Voor rechtschapenen rechtschapen;
26 Mot den fromme bevisar du dig from, mot en ostrafflig man bevisar du dig ostrafflig.
Rein voor den reine, Maar voor de listigaards listig.
27 Mot den rene bevisar du dig ren, men mot den vrånge bevisar du dig avog.
Ja, Gij redt het deemoedige volk, Maar vernedert hovaardige blikken;
28 Ty du frälsar ett betryckt folk, men stolta ögon ödmjukar du.
Gij zijt, o Jahweh, mijn lamp, Mijn God, die licht in mijn duisternis straalt;
29 Ja, du låter min lampa brinna klart; HERREN, min Gud, gör mitt mörker ljuset.
Met U durf ik de stormloop beginnen, Met mijn God de wallen bespringen.
30 Ja, med dig kan jag nedslå härskaror, och med min Gud stormar jag murar.
God! Volmaakt zijn zijn wegen, Jahweh’s woord is gelouterd. Hij is voor allen een schild, Die vluchten tot Hem.
31 Guds väg är ostrafflig; HERRENS tal är luttrat. En sköld är han för alla som taga sin tillflykt till honom.
Wie toch is God, dan Jahweh alleen; Wie een rots, dan alleen onze God!
32 Ty vem är Gud förutom HERREN, och vem är en klippa utom vår Gud?
God! Hij omgordt mij met kracht, En baant mij een veilige weg;
33 Gud, du som omgjordade mig med kraft och lät min väg vara lyckosam,
Hij maakt mijn voeten vlug als hinden, En doet mij de hoogste toppen beklimmen;
34 du som gjorde mina fötter såsom hindens och ställde mig på mina höjder,
Hij oefent mijn handen ten strijde, Mijn armen tot het spannen van de koperen boog.
35 du som lärde mina händer att strida och mina armar att spänna kopparbågen!
Zo hebt Gij mij het schild van uw heil gereikt; Uw rechterhand heeft mij gestut, uw goedheid maakte mij groot.
36 Du gav mig din frälsnings sköld, och din högra hand stödde mig, och ditt saktmod gjorde mig stor;
Gij hebt een weg voor mijn stappen gebaand, En mijn voeten wankelden niet.
37 du skaffade rum för mina steg, där jag gick, och mina fötter vacklade icke.
Ik vervolgde mijn vijanden, haalde ze in, En keerde niet terug, eer ik ze had verslagen;
38 Jag förföljde mina fiender och hann upp dem; jag vände icke tillbaka, förrän jag hade gjort ände på dem.
Ik heb ze verpletterd, zodat ze niet opstaan, Maar onder mijn voet blijven liggen.
39 Jag slog dem, så att de icke mer kunde resa sig; de föllo under mina fötter.
Gij hebt mij met kracht omgord tot de strijd, Mijn tegenstanders voor mij doen bukken;
40 Du omgjordade mig med kraft till striden, du böjde mina motståndare under mig.
Gij liet mij de rug van mijn vijanden zien, Mijn haters heb ik verdelgd.
41 Mina fiender drev du på flykten för mig, och dem som hatade mig förgjorde jag.
Nu huilen ze, maar niemand helpt: Tot Jahweh zelfs, maar Hij antwoordt hun niet;
42 De ropade, men det fanns ingen som frälste; till HERREN, men han svarade dem icke.
Ik vermaal ze als stof voor de wind, En vertrap ze als slijk op de straten.
43 Och jag stötte dem sönder till stoft för vinden, jag kastade ut dem såsom orenlighet på gatan.
Gij hebt mij gered uit de strijd met de volkeren, En mij aan het hoofd van de naties gesteld:
44 Du räddade mig ur folkets strider, du satte mig till ett huvud över hedningar; folkslag som jag ej kände blevo mina tjänare.
Volkeren, die ik niet kende, werden mij dienstbaar, Vreemden brachten mij hulde; Nauwelijks hadden ze van mij gehoord, Of ze gehoorzaamden mij;
45 Vid blotta ryktet hörsammade de mig; främlingar visade mig underdånighet.
Anderen lagen uitgeput neer, En kropen sidderend uit hun burchten.
46 Ja, främlingarnas mod vissnade bort; med bävan övergåvo de sina borgar.
Leve Jahweh! Gezegend mijn Rots; Hoogverheven de God van mijn heil!
47 HERREN lever! Lovad vare min klippa, och upphöjd vare min frälsnings Gud!
Gij hebt mij gewroken, o God, Volkeren aan mij onderworpen;
48 Gud, som har givit mig hämnd och tvingat folken under mig;
Mij van mijn grimmigen vijand verlost, Zege over mijn bestrijders verleend, mij van geweldenaars bevrijd!
49 du som har befriat mig från mina fiender och upphöjt mig över mina motståndare, räddat mig från våldets man!
Daarom wil ik U prijzen, o Jahweh, Uw Naam verheerlijken onder de volken!
50 Fördenskull vill jag tacka dig bland hedningarna, HERRE, och lovsjunga ditt namn. Ty du giver din konung stor seger och gör nåd mot din smorde, mot David och hans säd till evig tid.
Machtige hulp verleent Hij zijn Koning, En genade aan zijn Gezalfde: Aan David en zijn geslacht voor altijd!
