Job 17
1 Ang aking diwa ay nanglulumo, ang aking mga kaarawan ay natatapos, ang libingan ay handa sa akin.
Mi ånd er knekt, mitt liv er sløkt, no hev eg berre gravi att.
2 Tunay na may mga manunuya na kasama ako, at ang aking mata ay nananahan sa kanilang pamumungkahi.
Eg hæding finn på kvar ein kant, ved deira tråss lyt auga dvelja.
3 Magbigay ka ngayon ng sangla, panagutan mo ako ng iyong sarili; sinong magbubuhat ng mga kamay sa akin?
Å, set eit pant for meg hjå deg! Kven elles skal meg handslag gjeva?
4 Sapagka't iyong ikinubli ang kanilang puso sa pagunawa: kaya't hindi mo sila itataas.
Du stengde deira sjæl for skyn; difor vil du ikkje lyfta deim.
5 Ang paglililo sa kaniyang mga kaibigan upang mahuli, ang mga mata nga ng kaniyang mga anak ay mangangalumata.
Den som gjev vener burt til plundring, hans søner sloknar augo på.
6 Nguni't ginawa rin niya akong kakutyaan ng bayan: at niluraan nila ako sa mukha.
Eg er for folk til ordtak sett, som ein dei sputtar beint i syni.
7 Ang aking mata naman ay nanglalabo dahil sa kapanglawan. At ang madlang sangkap ko ay parang isang anino.
Mitt auga sjukt av sorger er, og mine lemer er ein skugge.
8 Mga matuwid na tao ay matitigilan nito, at ang walang sala ay babangon laban sa di banal.
Dei rettvise støkk yver slikt, og skuldfri harmast på ugudleg.
9 Gayon ma'y magpapatuloy ang matuwid ng kaniyang lakad, at ang may malinis na mga kamay ay lalakas ng lalakas.
Men rettvis mann sin veg gjeng fram, og magti veks hjå reinhendt mann.
10 Nguni't tungkol sa inyong lahat, magsiparito kayo ngayon uli; at hindi ako makakasumpong ng isang pantas sa gitna ninyo.
Men de - kom berre alle att! Eg ingen vismann finn hjå dykk.
11 Ang aking mga kaarawan ay lumipas, ang aking mga panukala ay nangasira, sa makatuwid baga'y ang mga akala ng aking puso.
Og mine dagar dei kvarv burt; og mine planar slitna sund, dei som mitt hjarta emna på.
12 Kanilang ipinalit ang araw sa gabi: ang liwanag, wika nila, ay malapit sa kadiliman.
Men dei gjer natti um til dag, som ljos var næmare enn myrkrer.
13 Kung aking hanapin ang Sheol na parang aking bahay; kung aking ilatag ang aking higaan sa kadiliman: (Sheol h7585)
Eit hus i helheim er mi von, i myrkret reider eg mi seng. (Sheol h7585)
14 Kung sinabi ko sa kapahamakan: ikaw ay aking ama: sa uod: ikaw ay aking ina, at aking kapatid na babae;
Til gravi ropar eg: «Min far!» til makken: «Mor mi! Syster mi!»
15 Nasaan nga ang aking pagasa? At tungkol sa aking pagasa, sinong makakakita?
Kvar vert det då av voni mi? Mi von, kven augnar henne då?
