< ʻIsaia 5 >

1 “Ko eni te u hiva ki hoku ʻofaʻanga ʻaki ʻae hiva, ʻo ia ʻoku ou mamana ki ai, ʻoku kau ki heʻene ngoue vaine. ʻOku maʻu ʻe hoku ʻofaʻanga ʻae ngoue vaine ʻi he moʻunga kelekele moʻui:
Deixe-me cantar para o meu bem amado uma canção do meu amado sobre sua vinha. Minha amada tinha um vinhedo em uma colina muito frutífera.
2 Pea naʻa ne ʻāʻi ia, mo fetuku mei ai ʻae ngaahi maka, pea ne tō ʻi ai ʻae ngaahi vaine lelei lahi, mo ne langa ʻae fale leʻo ki ai, pea naʻe ngaohi foki ʻi ai ʻae tataʻoʻanga uaine: pea ne ʻamanaki ʻe tupu ai ʻae ngaahi kālepi, ka naʻe tupu ai ʻae kālepi vao pe.
Ele o desenterrou, recolheu suas pedras, plantou-a com a videira mais escolhida, construiu uma torre no meio dela, e também cortar um lagar de vinho dentro dele. Ele procurou por ela para produzir uvas, mas produziu uvas silvestres.
3 “Pea ko eni ʻae kakai ʻo Selūsalema, mo e kau tangata ʻo Siuta, ʻoku ou kōlenga ke mou fakamaau kiate au mo ʻeku ngoue vaine.
“Agora, habitantes de Jerusalém e homens de Judá, por favor, julgue entre mim e meu vinhedo.
4 Ko e hā mo ha meʻa ʻe faʻa fai ki heʻeku ngoue vaine, ʻoku teʻeki te u fai ki ai? Ko e hā kuo u ʻamanaki ki he tupu ai ʻae ngaahi kālepi, ka kuo tupu pe ʻae fua kona?
O que poderia ter sido feito mais com meu vinhedo, que eu não tenha feito nele? Por que, quando procurei por ele para produzir uvas, ele produziu uvas silvestres?
5 Pea ko eni; te u fakahā kiate kimoutolu ʻaia te u fai ki heʻeku ngoue vaine: te u toʻo mei ai ʻā hono ʻā, pea ʻe keina ia ʻo ʻosi; pea ʻe holoki ʻā hono maka, pea ʻe malaki hifo ia:
Agora vou lhe dizer o que farei com meu vinhedo. Tirarei sua sebe, e ela será consumida. Eu derrubarei sua parede, e ela será pisoteada.
6 Pea te u liʻaki ia: ʻe ʻikai ʻauhani ia, pe keli; ka e tupu ʻi ai ʻae ngaahi ʻakau talatala: pea te u fekau foki ki he ngaahi ʻao ke ʻoua naʻa ʻuha ki ai.
Vou colocá-lo como um terreno baldio. Não será podada nem sachada, mas crescem brilhos e espinhos. Também ordenarei às nuvens que não chova chuva sobre ela”.
7 He ko e ngoue vaine ʻa Sihova ʻoe ngaahi kautau, ko e fale ʻo ʻIsileli ia, pea ko e kau tangata ʻo Siuta, ko ʻene ʻakau toulekeleka: pea naʻa ne ʻamanaki ki he fakamaau, kae vakai ko e fakamālohi; ki he māʻoniʻoni, kae vakai ko e tangi.”
Para a vinha de Iavé dos Exércitos é a casa de Israel, e os homens de Judá, sua agradável planta. Ele buscava a justiça, mas eis que a opressão, por justiça, mas eis um grito de angústia.
8 ‌ʻE malaʻia ʻakinautolu ʻoku fakahoko ʻae fale ki he fale, ʻonau ai ʻae ʻapi ki he ʻapi, ke ʻoua naʻa toe ha potu, koeʻuhi ke māʻolunga taha pe ʻakinautolu ʻi he fonua!
Ai daqueles que se juntam casa a casa, que colocam campo a campo, até que não haja espaço, e você é feito para morar sozinho no meio da terra!
9 Naʻe pehē ʻe Sihova ʻoe ngaahi kautau ki hoku telinga, “Ko e moʻoni ʻe lahi ʻae fale ʻe lala, ʻio, ʻe ʻikai kakai ʻae ngaahi fale lahi mo lelei.
Aos meus ouvidos, Yahweh dos Exércitos diz: “Certamente muitas casas ficarão desoladas, mesmo grandes e bonitos, desocupados.
10 He ko e ngoue vaine, ko e ʻeka ʻe hongofulu hono lahi, ʻe maʻu mei ai ʻae pate pe taha, pea ko e homa ʻe taha ʻoe tenga, ʻe utu mei ai ha efa pe taha.”
Por dez acres de vinhedo deve render um banho, e um homer de sementes deve produzir uma efa”.
11 ‌ʻE malaʻia ʻakinautolu ʻoku tuʻu hengihengi hake, ke kumi ki he kava mālohi; pea nofo ʻo aʻu ki he pō, kaeʻoua ke nau kona ʻi he uaine!
Ai daqueles que se levantam cedo pela manhã, que podem seguir uma bebida forte, que ficam até tarde da noite, até que o vinho os inflama!
12 Pea ʻoku ʻi heʻenau ngaahi kātoanga ʻae haʻape, mo e vaiole, mo e lali, mo e mimiha, mo e uaine: ka ʻoku ʻikai te nau tokanga ki he ngāue ʻa Sihova, pe vakai ki he ngāue ʻa hono nima.
A harpa, a lira, o tamborim e a flauta, com vinho, estão em suas festas; mas não respeitam o trabalho de Yahweh, nem consideraram a operação de suas mãos.
13 Ko ia kuo ʻave pōpula ai ʻa hoku kakai, koeʻuhi ʻoku ʻikai ʻiate kinautolu ʻae ʻilo: pea kuo fiekaia honau kau tangata ongoongo, pea mo honau tokolahi ʻoku mate fieinu.
Portanto, meu povo vai para o cativeiro por falta de conhecimento. Seus honoráveis homens estão famintos, e suas multidões estão ressequidas de sede.
14 Ko ia kuo fakalahi ai ʻa heli ʻe ia, mo fakamanga lahi ʻaupito hono ngutu: pea ʻe ʻalu hifo ki ai honau mālohi, mo honau tokolahi, mo ʻenau laukau, mo ia ʻoku fiefia. (Sheol h7585)
Portanto, a Sheol ampliou seu desejo, e abriu sua boca sem medida; e sua glória, sua multidão, sua pompa, e aquele que se alegra entre eles, desce a ela. (Sheol h7585)
15 Pea ʻe fakahifo ki lalo ʻae lāuvale, pea ʻe fakavaivaiʻi mo e tangata mālohi, pea ʻe hifo ki lalo ʻae mata ʻoe fielahi:
So o homem é trazido para baixo, a humanidade é humilhada, e os olhos dos arrogantes são humilhados;
16 Ka e hiki hake ʻa Sihova ʻoe ngaahi kautau ʻi he fakamaau, pea ʻe fakaongoongoleleiʻi ʻae ʻOtua māʻoniʻoni ʻi he angatonu.
mas Yahweh de Exércitos é exaltado na justiça, e Deus, o Santo, é santificado em justiça.
17 Pea ʻe toki kai ʻae fanga lami ʻo hangē ko ʻenau anga, pea ʻe kai ʻe he muli ʻae ngaahi potu lala ʻoe kakai koloaʻia.
Then os cordeiros pastarão como em seus pastos, e os estranhos comerão as ruínas dos ricos.
18 ‌ʻE malaʻia ʻakinautolu ʻoku fusi ʻae angahala ʻaki ʻae afo ʻoe vaʻinga, pea fai hala ʻo hangē ko e maea mālohi:
Ai daqueles que desenham a iniqüidade com cordas de falsidade, e maldade como com a corda da carroça,
19 ‌ʻAkinautolu ʻoku pehē, “Tuku ke ne fai vave, pea fakatoʻotoʻo ʻene ngāue, ke tau mamata ki ai: pea tuku ke ʻunuʻunu mai pea haʻu ʻae tuʻutuʻuni ʻae tokotaha māʻoniʻoni ʻo ʻIsileli, koeʻuhi ke tau ʻilo ki ai!”
que dizem: “Que ele se apresse, que apresse seu trabalho, para que possamos vê-lo”; deixar que o conselho do Santo de Israel se aproxime e venha, para que possamos conhecê-lo”!
20 ‌ʻE malaʻia ʻakinautolu ʻoku ui ʻae kovi ko e lelei, mo e lelei ko e kovi; ʻoku ui ʻae poʻuli ko e maama, mo e maama ko e poʻuli; ʻoku ui ʻae kona ko e melie, mo e melie ko e kona!
Ai daqueles que chamam o mal de bem, e o bem de mal; que colocam a escuridão para a luz, e luz para as trevas; que põem amargo por doce, e doce para amargo!
21 ‌ʻE malaʻia ʻakinautolu ʻoku poto ʻi honau mata ʻonautolu, mo kinautolu ʻoku pehē ʻoku nau fai fakapotopoto!
Ai daqueles que são sábios a seus próprios olhos, e prudentes à sua própria vista!
22 ‌ʻE malaʻia ʻakinautolu ʻoku mālohi ke inu uaine, mo e kau tangata mālohi ke felingiʻaki ʻae kava mālohi:
Ai daqueles que são poderosos para beber vinho, e campeões na mistura de bebidas fortes;
23 ‌ʻAkinautolu ʻoku fakatonuhiaʻi ʻae angahala koeʻuhi ko e totongi, ʻonau toʻo ʻae meʻa totonu ʻae māʻoniʻoni meiate ia!
que absolvem o culpado por um suborno, mas negar justiça para os inocentes!
24 Ko ia, hangē ʻoku keina ʻe he afi ʻae veve, pea fakaʻauha ʻe he ulo afi ʻae louveve, ʻe popo pehē honau aka, pea ʻe puna hake honau fisi ʻo hangē ko e efu: koeʻuhi kuo nau liʻaki ʻae fono ʻa Sihova ʻoe ngaahi kautau, pea kuo nau fehiʻa ki he folofola ʻae tokotaha māʻoniʻoni ʻo ʻIsileli.
Portanto, como a língua do fogo devora o restolho, e enquanto a grama seca se afunda na chama, portanto, sua raiz deve ser como podridão, e sua floração deve subir como pó, porque rejeitaram a lei de Yahweh dos exércitos, e desprezou a palavra do Santo de Israel.
25 Ko ia kuo tupu ai ʻae houhau ʻo Sihova ki hono kakai, pea kuo ne mafao hono nima kiate kinautolu, pea kuo ne taaʻi ʻakinautolu: pea naʻe tetetete ʻae ngaahi moʻunga, pea naʻe haehae honau ʻangaʻanga ʻi he ngaahi hala ʻoe kolo. Pea neongo ʻa eni kotoa pē ʻoku teʻeki ai ke taʻofi hono houhau, ka ʻoku kei mafao hono nima.
Portanto, a raiva de Yahweh arde contra seu povo, e ele estendeu sua mão contra eles e os golpeou. As montanhas tremem, e seus cadáveres são como lixo no meio das ruas. Por tudo isso, sua raiva não é desviada, mas sua mão ainda está estendida.
26 Pea te ne hiki hake ʻae fuka ki he ngaahi puleʻanga mei he mamaʻo, pea te ne seseʻe ʻakinautolu mei he ngataʻanga ʻo māmani: pea vakai te nau haʻu vave mo fakatoʻotoʻo:
Ele levantará uma bandeira para as nações de muito longe, e ele assobiará para eles desde o fim do mundo. Eis que eles virão rapidamente e com rapidez.
27 ‌ʻE ʻikai vaivai pe humu ha taha ʻiate kinautolu, ʻe ʻikai ha taha ʻe tulemohe pe mohe pea ʻe ʻikai vete ʻae noʻo ʻi honau konga loto, pe motu ʻae nonoʻo ʻo honau topuvaʻe:
Ninguém deve se cansar nem tropeçar entre eles; ninguém deve adormecer nem dormir, nem o cinto de sua cintura deve ser desatado, nem a correia de suas sandálias estar quebrada,
28 ‌ʻOku māsila ʻenau ngaahi ngahau, pea kuo teke ʻenau kaufana kotoa pē; ʻe fakatatau ki he maka afi ʻae pesipesi ʻo ʻenau fanga hoosi, pea ko ʻenau ngaahi saliote ʻe hangē ko e ʻahiohio:
cujas setas são afiadas, e todos os seus arcos dobrados. Os cascos de seus cavalos serão como pederneira, e suas rodas como um redemoinho.
29 Te nau ngungulu ʻo hangē ko e laione, te nau ngungulu ʻo hangē ko e fanga laione mui, ʻio, te nau ngungulu, pea puke ʻae meʻakai, pea te nau vete ia, pea ʻe ʻikai ha taha te ne taʻofi.
O rugido deles será como um leãozinho. Eles rugirão como leões jovens. Sim, eles devem rugir, e apreendem suas presas e as carregam, e não haverá ninguém para entregar.
30 Pea ʻi he ʻaho ko ia te nau tangi kiate kinautolu ʻo hangē ko e ʻuʻulu ʻoe tahi: pea kapau ʻoku sio ha tokotaha ki he fonua, vakai ko e fakapoʻuli mo e mamahi, pea kuo fakapoʻuli ʻae maama ʻi he langi.
Eles irão rugir contra eles naquele dia como o rugido do mar. Se alguém olha para a terra, eis que a escuridão e a aflição. A luz é escurecida em suas nuvens.

< ʻIsaia 5 >