Йәрәмияниң жиға-зарлири 5
1 Бешимизға чүшкәнләрни есиңгә кәлтүргәйсән, и Пәрвәрдигар; Қара, бизниң рәсвачилиқта қалғинимизни нәзириңгә алғайсән!
HERRE, kom vor Skæbne i Hu, sku ned og se vor Skændsel!
2 Мирасимиз ятларға, Өйлиримиз яқа жутлуқларға тапшурулди.
Vor Arvelod tilfaldt fremmede, Udlændinge fik vore Huse.
3 Биз житим-йесирләр, атисизлар болуп қалдуқ; Анилиримизму тул қалди.
Forældreløse, faderløse er vi, som Enker er vore Mødre.
4 Ичидиған суни сетивелишимиз керәк; Отунни пәқәт пулға алғили болиду.
Vort Drikkevand maa vi købe, betale maa vi vort Brænde.
5 Бизни қоғлиғучилар тап бастуруп келиватиду; Һалсирап, һеч арам тапалмаймиз.
Aaget trykker vor Nakke, vi trættes og finder ej Hvile.
6 Җан сақлиғидәк бир чишләм нанни дәп, Мисир һәм Асурийәгә қол берип бойсунғанмиз.
Ægypten rakte vi Haand, Assur, for at mættes med Brød.
7 Ата-бовилиримиз гуна садир қилип дуниядин кәтти; Биз болсақ, уларниң қәбиһлигиниң җазасини көтиришкә қалдуқ.
Vore Fædre, som synded, er borte, og vi maa bære deres Skyld.
8 Үстимиздин һөкүм сүргүчиләр қуллардур; Бизни уларниң қолидин азат қилғучи йоқтур.
Over os raader Trælle, ingen frier os fra dem.
9 Далада қилич түпәйлидин, Ненимизни тепишқа җенимизни тәвәккул қилмақтимиз.
Med Livsfare henter vi vort Brød, udsatte for Ørkenens Sværd.
10 Теримиз тонурдәк қизиқ, Ачлиқ түпәйлидин қизитма бизни басмақта.
Vor Hud er sværtet som en Ovn af Hungerens svidende Lue.
11 Зионда аяллар, Йәһуда шәһәрлиридә пак қизлар аяқ асти қилинди.
De skændede Kvinder i Zion, Jomfruer i Judas Byer.
12 Әмирләр қолидин дарға есип қоюлди; Ақсақалларниң һөрмити һеч қилинмиди.
Fyrster greb de og hængte, tog intet Hensyn til gamle.
13 Яш жигитләр ярғунчақта җапа тартмақта, Оғул балилиримиз отун жүкләрни йүдүп дәлдәңшип маңмақта.
Ynglinge sattes til Kværnen, under Brændeknippet segnede Drenge.
14 Ақсақаллар шәһәр дәрвазисида олтармас болди; Жигитләр нәғмә-навадин қалди.
De gamle forsvandt fra Porten, de unge fra Strengenes Leg.
15 Шат-хурамлиқ көңлимиздин кәтти, Уссул ойнишимиз матәмгә айланди.
Vort Hjertes Glæde er borte, vor Dans er vendt til Sorg.
16 Бешимиздин таҗ жиқилди; Һалимизға вай! Чүнки биз гуна садир қилдуқ!
Kronen faldt af vort Hoved, ve os, at vi har syndet!
17 Буниң түпәйлидин жүрәклиримиз муҗулди; Булар түпәйлидин көзлиримиз қараңғулашти —
Vort Hjerte blev derfor sygt, derfor vort Øje mørkt:
18 — Зион теғиға қарап көзлиримиз қараңғулашти, Чүнки у чөлдәрәп кәтти, Чилбөрә униңда пайлап жүрмәктә.
For Zions Bjerg, som er øde, Ræve tumler sig der.
19 Сән, и Пәрвәрдигар, мәңгүгә һөкүм сүрисән; Тәхтиң дәвирдин-дәвиргә давамлишиду.
Du, HERRE, troner for evigt, fra Slægt til Slægt staar din Trone.
20 Сән немишкә бизни дайим унтуйсән? Немишкә шунчә узунғичә биздин ваз кечисән?
Hvi glemmer du os bestandig og svigter os alle Dage?
21 Бизни йениңға қайтурғайсән, и Пәрвәрдигар! Шундақ болғанда биз қайталаймиз! Күнлиримизни қедимкидәк әслигә кәлтүргәйсән,
Omvend os, HERRE, til dig, saa vender vi om, giv os nye Dage, som fordum!
22 — Әгәр сән бизни мутләқ чәткә қақмиған болсаң, Әгәр биздин чәксиз ғәзәпләнмигән болсаң!
Eller har du helt stødt os bort, er din Vrede mod os uden Ende?
