Зәбур 114

1 Исраил Мисирдин, Яқуп җәмәти ят тиллиқ әлләрдин чиққанда,

Alleluia. In exitu Israel de Ægypto, domus Iacob de populo barbaro:

2 Шу чағда Йәһуда [Худаниң] муқәддәс җайи, Исраил униң сәлтинити болди,

Facta est Iudæa sanctificatio eius, Israel potestas eius.

3 Деңиз буни көрүп бәдәр қачти, Иордан дәрияси кәйнигә янди;

Mare vidit, et fugit: Iordanis conversus est retrorsum.

4 Тағлар қочқарлардәк, Дөңләр қозилардәк ойнақлиди.

Montes exultaverunt ut arietes: et colles sicut agni ovium.

5 Әй деңиз, сән немә болдуң, қачқили? Иордан дәрияси, йолуңдин янғили?

Quid est tibi mare quod fugisti: et tu Iordanis, quia conversus es retrorsum?

6 Тағлар қочқарлардәк, Дөңләр қозилардәк ойнақлиғили?

Montes exultastis sicut arietes, et colles sicut agni ovium?

7 И йәр йүзи, Рәбниң җамалидин, Яқупниң Худасиниң җамалидин тәврән;

A facie Domini mota est terra, a facie Dei Iacob.

8 У қорам ташни көлчәккә, Чақмақ тешини мол булақ сулириға айландуриду.

Qui convertit petram in stagna aquarum, et rupem in fontes aquarum.